Алла қаласа, биыл Тәуелсіздігімізге 30 жыл толады. Президенттің Egemen Qazagstan газетінде жарық көрген мақаласында мемлекеттің осы 30 жылда атқарылған нақты істері де аталған. Жеткен жетістік те баршылық.
Ал тәуелсіз ел өз тарихы мен оны бейнелеген әдебиетін қалай насихаттап келеді? Текті бабалар сөзінен басталатын «Отанды сүю – иманнан» деген киелі ұстаным тәуелсіздікке жеткенге дейін қалай іске асты? Неге Отанды қорғау 100 томдық бабалар сөзінің басты тақырыбы? Неге ертегіден басталған қазақ ауыз әдебиетінің басты кейіпкері өз Отаны мен жерін қорғайтын адал жолда жүретін жақсы адам болды? Неге Қазтуған, Шалкиіз, Ақтамберді, Бұқар жыраулар үшін қара бастың қамы емес, халық пен билік арасында дәнекер болып, мемлекет мүддесін ұстану басты азаматтық парыз болып саналды? Неге Абайдың әр сөзі қазақ өз діні мен Отанынан айырылып қалмас үшін жазылды? «Қазақтың бас ақыны» өзіне дейінгі бабалар сөзіне сүйеніп, «толық адам Отанына адал қызмет етуді парыз деп санап, ар мен ұятты естен шығармайтын адам» деді. Неге Алашорда саяси элитасы Абайды қазақтың бас ақыны деді? Неге әр есті тұлға үшін қай заманда да Отанға адал қызмет ету басты адамдық абырой мен парыз болып саналды? Біз неге осы барымызды қазіргі саяси, әлеуметтік, рухани дискурста насихаттай алмай келеміз? Президент мақаласында осы мәселелер тұңғыш рет анық көтерілген. Осы ретте «Көркем және деректі тарихи туындыларда мемлекеттілік және мемлекетшілдік идеясы әрдайым көрініс табуы қажет. Біз кезінде елге қызмет етудің озық үлгісін көрсеткен Алаш қайраткерлерінен тағылым аламыз. Олар өткен ғасырдың басында тәуелсіздік идеяларын халық арасында дәріптеуге зор еңбек сіңіріп, азаттық жолында құрбан болды» делінген. Отан үшін отқа түсуді әрқайсысы өз өмірімен көрсетіп кеткен Әлихан Бөкейхан, Ахмет Байтұрсынұлы, Жүсіпбек Аймауытұлы, Міржақып Дулатұлы, Мағжан Жұмабай, Шәкәрім Құдайбердіұлы, Хәлел Досмұхамедұлы, Жаһанша Досмұхамедұлы, Қошке Кемеңгерұлы, Мұхтар Әуезов, Қайым Мұхаммедханұлылар не үшін құрбандыққа барғаны осы ретте айқын меңзелген. Саяси қуғын-сүргін мен қолдан жасалған ашаршылық тоталитарлық советтік үкіметтің терроры ретінде анықталғаны да құптарлық. Осы ретте әлі атқарылуға тиіс нақты саяси әлеуметтік шаралардың басты бағыты Отанға Алаш саяси элитасы сияқты адал қызмет ету деп анықталған! Бұл менің дәрістерімнің басты тақырыбы дер едім. Сабақтарымда бүгінгі жастар: біз өзімізге кімді үлгі ете аламыз? Неге мемлекеттік қызметкерлер ұрлыққа ұрынуда? Өз Отанын өзі тонағандарға неге билікке жол ашылған? Біз Алаш саяси элитасы сияқты «Ел – бүгіншіл, менікі – ертең үшін!» деп нағыз отансүйгіштікті орната аламыз дейтін жастар баршылық. Президенттің мақаласы осы жастарға арналған. Қазақ елінің әр тұрғыны үшін Отанын қорғау – оның тарихы, әдебиеті мен мәдениетін құрметтеу, Отанды осы тұрғыдан қорғауға дайын болу – азаматтық парыз! Қазыбек би айтқандай, біз бейбітшіл, ақылды, парасатты елміз. Құтты, берекелі ел болуымыз үшін қажетті ақыл сөздер бізге дейінгі бабалар сөзінде ұлттық ұстаным мен басты адами интеллектуалды құндылықтар ретінде нақтыланып айқындалған. Осыны қазір ХХІ ғасырдың саяси, әлеуметтік, рухани, интеллектуал код ретінде қайта жаңғыртуға міндеттіміз. Бабалар үшін басты мәселе қарны тоқтық емес. Ар мен абырой Отанға адал қызмет етудің басты шарты болған. Ахмет Байтұрсынұлының: «Адамдық диқаншысы қырға шықтым. Көлі жоқ, көгалы жоқ құрға шықтым. Тұқымын адамдықтың шаштым, ектім, Көңілін көтеруге құл халықтың!» дегенін ұмытпайық! Жүсіп Баласағұн айтқандай, құтты қоғам болу үшін, әркім әр ісі үшін, өз заманы мен мәңгілік алдында жауапты екенін есте сақтауымыз қажет. «Өткенді есте сақтау – оны қайталамас үшін қажет» деген «Оян, қазақ!» деп ұрандаған Міржақып Дулатұлы. Қазіргі адамзат рухани сынаққа ұшыраған кезде біз «Құтты білік» жазылған жер иесі ретінде ұлттық кодымыз – «адамдық диқаншысы» болып алға жылжуымыз мүмкін.
