Бұл короновирус көкеміз емес, бұл көроновирус жәкеміз емес, қолтықтасып жүретін құдамыз да емес, бұл деген нағыз індет! Бірақ осыны қазекемнің тең жартысы түсінбейді, түсінгісі келмейді, саясат деп ойлайды, қанша карантин болса да, құда шақырып, келін түсіріп, бұрынғыдай тойлайды... Бет перде таққандарының өзі қазақша. Оны тағады, бірақ мұрындары ашық. Оны тағады, бірақ мойнына жабыстыра салған. Мойнындарында мұрын бар сияқты. Сол мойындағы «мұрынындарынан» жұғып кетпесе болғаны!
– Короновирус бар ма өзі? – деп сұрайды танысынан талып қала жаздап.
– Жоқ қой! – дейді танысы от болып маздап.
– Менің тамағым қышымайды!
– Менің қолтығым ысымайды!
– Мен жөтелмеймін!
– Мен ауыр нәрсе көтермеймін!
– Бәрі өтірік!
Осылай деседі ауыздары көпіріп. Ойпырмай, қазекемдер ештеңеге қызық-пайды, карантин кезінің өзінде туған күн тойлап, құда шақырып, қызықтайды. Пандемия кезінде көлігімен полицейлерді қағып кеткен кімдер? Қазекемдер? Қазекемдер! Пандемия кезінде бір-бірімен құшақтасып көрісіп, қол беріп амандасып, бет сүйісетін кімдер? Қазекемдер. Сонда деймін-ау, бастарына түскенше, өз денсаулықтарын қойшы, бала-шағаларының денсаулықтарын ойламағандары ма? Ойлайды, ойлап тұрып, сақтанбауларын қоймайды. «Құдай сақтасын!» деген ұрандары бар. Құдай «сақтансаң, сақтаймын!» деген емес пе? Сосын бар ғой, бұл қазекем ойдан шығарылған тегін ақыл айтудың шебері.
– Короновирус жұқтырмаудың амалы көп екен!
– Қалай? – деп сұрайды анау.
– Өлген соң мүлде жұқпайды екен.
– Қойшы, сен де. Айтшы деймін?
– Әшейін айтамын, негізі, мұрынға қойдың құмалағын тығып қойып жүрсе, вирус мүлде жұқпайды дейді!
– Қойшы?
– Ия, менің бастығым қойдық құмалағын тауып кел деген соң, ауылға барып, бір дорба құмалақ алып келдім.
– Оның бәрін қайтеді?
– Бір уыстан бәрімізге таратып берді. Кейін айлықтан мың теңгеден ұстап қалады.
– Саған бере ме ақшасын?
– Жоға. Өзі.
– Жаман екен ашқарақ көзі.
– Сосын ауырған адамдар бар ғой, арқасына айран жақса, жазылып кетеді екен.
– Қойшы?
– Бетіне бес бит жабыстырып қойса да жазылады деп айтып жүр жұрт.
– Битті қайдан табамын?
– Аптекте бар шығар?
– Қой е, өтірікті өлтіріп айтады екенсің!
– Біз де адамбыз ғой, сәл-пәл қосайық та?
Міне, ағайын, сәл-пәл қоспай-ақ, тыныш жүріңіздерші, аман-есен болыңыздаршы! Құдай үшін! Мәселен, Елордадағы инфекция орталығы басшысының орынбасары, денсаулық сақтау басқармасының бас инфекционисі Сәуле Атығаева медициналық орталықтағы жағадан алған жағдайды «жырлап», көз жасына ерік берді. Дәрігер отыз жылға жуық қызметінде «мұндай сұмдықты» көрмегенін айтып берген. Оның сөзінше, өзі және әріптестері бес айға жуық уақыт үйіне бармаған. Не деген азап! Дәрігер, дәрігерлер ған біздер үшін әбігер! Стационарға келушілер 50 пайыздан кем болған кезі тіркелмепті. Бірақ, соңғы уақытта жағдайлары ауыр пациенттердің саны күн сайын көбейген. Ал, «штаттан тыс» өсекшілер, неге сенбейсіңдер? Жансақтау бөлімі толуға жақын болыпты, көптеген пациентке ауа жетпей жатыр. Барлығының «дурак» диагнозы: «пневмония». «Мен 28 жыл жұмыс істедім, мұндай сұмдық көрмедім. Адамдар көп өліп жатыр. Мұның барлығы ешкім ештеңе ойламаған соң болып отыр. Көшеге шығады, қонаққа барады, бір-біріне жұқтырады. Бұл өте ауыр», – дейді ол. Тағы да: «Құдай сақтасын!» дейміз бе? Әлде, бет пердені мойындағы «мұрындарыңызға тағып жүре бересіздер ме?
