Елімізде әлімжеттік әл бермей тұр

Елімізде әлімжеттік әл бермей тұр
Бүгінде елімізде бала құқығын қорғау мәселесі өзекті дүние­ге айналған. Былтыр қалың жұртшылыққа «Салтанат заңы» атауы­мен мәлім әйел мен бала құқығын қорғауға бағытталған заң қабылданды.

Десек те, ана мен бала құқығын қамтамасыз ету мәселесі заң жүзінде іске асса да, ресми құжат кейбір азаматтарға әсер етпей тұрған сыңайлы. Мәселен, 2024 жылы Қа­зақстанда балаларға қатысты 3 356 қылмыс тіркелген. Оның ішінде 904 іс кәмелет жасына толмаған балаларға жыныстық зорлық-зомбылық көрсетумен байланысты. Бала құқықтары жөн­індегі уәкіл Динара Зәкиеваның мәлімдеуінше, былтыр ба­ла­лардың құқығын қалпына келтіру үшін Бас прокуратура мен облыс прокуратураларына 455 іс бойынша сұрау салынған.

Мектеп әкімшілігі қылмысты жасырып қалуға тырысады

Иә, кейінгі кездері жұмыстағы ата-ана буыны қатпаған бүлдіршінді сеніп тап­сыра­тын балабақшадағы әлімжеттік оқи­ғалары қоғамды елең еткізді. Бірқатар маман бұл қауіпті құбылыс екенін, бала санасында қатыгездік пен түрлі теріс ой­дың өршуіне отбасындағы тәрбиемен қатар күнделікті тұтынатын медиа өнімдері де әсер ететінін алға тартады. Ал балаға аяу­сыздық танытқан мекеме қызметкері заң аясында қандай жауапкершілікке тартылуға тиіс? Балабақша мен мектепке жұмысқа қабылдау кезінде қызметкерлердің психологиялық тұрақтылығын тексеру талап етіле ме? Ата-аналар мен қоғам та­рап­ынан құқық қорғау органдарына жүгіну механизмі қандай? Сот процесінде мұндай істер қалай қаралады? Біз бұл сауалды адвокат Альбина Бахтиярқызына қойып көрдік. Адвокат елімізде қызмет­керден психологиялық тестілеу талап етілмегенін, заңда да бұл жөнінде нақты көзделмегенін атап өтті. «Алайда қазір бала құқығын қорғау мәселесі елде жиі көтерілетін сұрақ болғандықтан, баламен жұмыс істейтін маманды қатаң тексеруден өткізіп алады», – дейді ол. 

– Балаға зорлық-зомбылық көрсеткен мекеме қызметкерінің кінәсі дәлелденген жағдайда  Қылмыстық кодекстің 140-бабы бойынша кәмелетке толмаған ба­ла­ны тәрбиелеу жөніндегі міндеттерін орын­дамағаны үшін айыппұлдан бастап бас бостандығынан айыру жазасына дейін қарастырылған. Егер баланы азаптаса, 110-бап негізінде үш  жылдан жеті жылға дейін бас бостандығынан айыру жазасы көзделген. Сонымен қатар біздің тәжіри­бе­мізде кәмелетке толмаған балаларды зорлау жағдайы көп кездеседі. Заңда көр­сет­ілген 120-баптың төртінші бөлігі өте ауыр қылмыстардың санатына жатады. Осыған байланысты кінәліні 20 жылға бас бостандығынан айыру жазасы көздел­ген. Дәлірек айтсақ, бұл жерде ешқандай аль­тернативті жаза жоқ. Одан өзге кәме­летке толмаған балаларға қатысты Қыл­мыс­тық кодекстің 121-бабында көрсетілген нәпсіқұмарлық сипаттағы әрекеттер жасау ісі бойынша кінәліге бас бостандығынан айыру жазасы тағайындалады. Мектепте белгілі бір қылмыстық сипаттағы әрекеттер болса, көбіне мектеп әкімшілігі қылмысты жасырып қалуға тырысады. Өйткені іс мектептің абыройына нұқсан келтіреді, сондай-ақ басшылық қылмысты Білім басқармасынан қорыққаннан жасыруы мүмкін. Дегенмен қылмысты жасырудың өзі  қылмыс саналады. Бұл ретте Қылмыс­тық кодекстің 362-бабы бойынша Билікті немесе лауазымдық өкілеттіктерді асыра пайдаланғаны үшін мектеп әкімшілігін жазаға тартуға құқылы. Жоғарыда айтып өткен жағдайлар тәжірибемізде жиі  кез­десетін қылмыстың түрлері. Одан кейін педагогтер тарапынан да балаларға қатысты буллинг жағдайлары ұшырасып жатады. Бұл туралы заңда арнайы жауапкершілік көзделген. Тіпті, қылмыстық жауапкершілік қарастырылады, – деді адвокат.

Егер бала зорлық-зомбылықтың құр­банына айналған жағдайда ата-ана тарапы­нан жедел орындалуға тиіс әрекеттер тізбегі бар. Ең алдымен балаға медицина­лық көмек көрсетілуі қажет және оны меди­циналық тексеруден өткізу маңызды. Себебі балада дене жарақаттары бар болса, бұл дәлел ретінде тіркеледі. Оқиға орнына жедел жәрдем қызметін шақыру, баланы тексерістен өткізу үшін емхана немесе ауруханаға алып бару, кейін дәрі­герлердің қарауынан өтіп, тиісті қағаздарды алуы қажет. Альбина Бахтиярқызы баланың психологиялық жағдайы да дәлел ретінде міндетті түрде тіркелуге тиіс екенін, атал­ған әрекеттерді орындағаннан кейін полицияға барып арыз жазу қажет екенін айта­ды. Егер полиция тарапынан әрекет болмаған жағдайда прокуратураға шағымдануға болады.

– Сіз тікелей прокуратураға да арыз жаза аласыз. Өйткені мемлекеттің атынан балалардың құқығын қорғайтын орган – прокуратура. Одан кейін зорлық-зомбы­лықтың болуына жол берген білім беру мекемесінің басшылығына ресми түрде шағым түсіре аласыз. Мұның барлығы кешенді әрекет болғаннан кейін ата-ана дереу, нақты, келісілген түрде әрекет ету­ге тиіс. Жеке тәжірибеме сүйенсем, елі­мізде балаларға зорлық-зомбылық көрсету – көбіне қылмыстық сипаттағы іс-әрекеттер. Қазір оның барлығы қылмыстық іс ретінде қаралады. Мұндай істер бойынша негізгі дәлелдемелер рет­інде педагогтер, психо­логтар мен дәрі­герлердің қорытындылары өте маңызды. Сот процесі дәлелдемелерге сүйенеді, егер бала 10 жасқа толған болса, өзіне жасалған зорлық-зомбылықты көрсете алса, баладан жауап алынады. Бірақ сот процесіне ата-анасы, психолог, педагог міндетті түрде қатысады. Ата-ана баланың заңды өкілі ретінде сотқа қатысып, өтема­қы талап ете алады. Бұл дегеніміз ата-ана моральдық зиянды және материалдық шы­ғындарды өндіруге құқылы. Одан өзге мемлекет тарапынан әлеуметтік қорғау шаралары қарастырылған. Бала құқығы бұзылған жағдайда тиісті органдар өз та­­рапынан өкілеттігі негізінде әрекет ету­ге міндетті, – деді Альбина Бахтиярқызы. 

Зорлық-зомбылық қылмыстық сипатқа жатады

Осы ретте адвокат ата-аналар білуге тиіс құқық қорғау органдарына жүгіну механизміне тоқталып өтті. Ең алдымен жәбірленуші тарап полицияға немесе про­куратураға арыз жазуға тиіс. Арыз жазу­дың екі негізгі жолы бар: біріншісі, тіке­лей органдарға барып арыз жазу, екін­шіден Е-өтініш арқылы арызды онлайн форматта жолдауға болады. 

– Қазір бала құқығын қорғау бойынша заңнама күшейтіліп келеді. Жақында қа­былданған буллинг жөніндегі заңнама бала құқығын күшейтуге арналған. Мем­ле­кет тарапынан атқарылып отырған жұ­мыс жоқ деуге келмейді. Ең біріншіден, баланың құқығын қорғау – ана-ананың міндеті. Сондықтан ата-ана міндетті түрде баланың күнделікті баратын мектеп ұс­таздарымен, балабақша қызметкерлерімен тығыз қарым-қатынаста болуға тиіс. Ата-­ана балаға жауапты болғаннан кейін балабақшаны, тәрбиешілерді күнделікті қадағалауы қажет. Тағы бір маңызды мә­се­ле, ата-ана баламен профилактикалық түрде жиі әңгімелесуі маңызды. Телефон арқылы сан түрлі сұмдықты қарайды, тіп­ті күтпеген жерден қылмыстың бір қаты­су­шысы атанатын жағдайлар кездеседі. Мұндай жағдайларды болдырмас үшін ата-ата мен бала арасындағы байланыс әлдеқайда маңызды рөлге ие. Қазір елі­мізде болған зорлық-зомбылық факті­лерінің басым бөлігі қылмыстық сипатқа жатады, – деп сөзін түйіндеді адвокат А.Бахтияр­қызы.

Баланың жастайынан зорлық-зомбы­лықтың құрбанына айналуы, өз ортасында әлімжеттік көріп өсуі психологиялық және эмоциялық тұрғыда жанына жара салатынын ескерген абзал. Профессор, педиатр  Ләззат Ералиева балалар буллинг­ке тап болған уақытта олардың денсаулы­ғында физикалық және психикалық өз­г­ерістер байқалатынын, бұл келешекте ауыр зардаптарға әкелуі мүмкін екенін ескертті. 

– Физикалық тұрғыдан алғанда, бұл стреске деген психосоматикалық реак­циялар – бас ауруы немесе іштің ауыруы. Балабақшаға жиналып жатқан бала дә­рет­ханаға баруды жиі сұрап, жүрек айнуына шағымданады, тіпті дене температурасы жоғарылауы мүмкін. Бала үйде қалған уақытта барлық белгі бірден жоғалады. Бұл да психосоматикалық көрініс. Бул­лингтен кейін баланың ұйқысы бұзылады. Ол қорқынышты түстер көреді, жиі оянады немесе ауыр жағдайларда ұйқысыз­дықты сезінеді. Сонымен қатар баланың тәбеті де төмендейді, салмақ жоғалтады. Буллингке ұшыраған балалар көбіне стресс пен мазасыздықтың жоғары дең­гейіне жетеді. Бұл мінез-құлықтың өз­геруіне, көп жылауға, агрессивтілікке, көңіл күйдің жиі өзгеруіне, зейіннің төмендеуіне әкелуі мүмкін. Буллингке жиі тап болу баланың өзін-өзі бағалауына нұқсан келтіреді, дәрменсіздік сезімін тудырады. Мұндай балалар көбіне тұйық­танып, құрдастарымен араласуды тоқта­тады. Ересек немесе жасөспірім кезінде ұжымға бейімделуде қиындықтар туындауы мүмкін, – деді маман.

Бала құқығын қорғау – мемлекеттің ғана емес, бүтін бір қоғамның ортақ жау­ап­кершілігі. Елімізде бұл бағытта бірқатар маңызды қадам жасалғанымен, тәжірибе көрсеткендей, іс жүзінде заңның орын­далуы мен азаматтардың әрекеті тұрғысы­нан әлі де шешімін күткен мәселелер бар. Балалардың қауіпсіз, құқығы толық қорғалған қоғамда өмір сүруі – жарқын болашақтың кепілі.

Алтынай БАУЫРЖАНҚЫЗЫ, 

Алматы қаласы