Түн ішінде мезгілсіз соғылған қоңырау сонау Аманкелдіден қайғылы хабар жеткізді. Жанымдай жақсы көретін жалы биік, жаны жайсаң жақсы інім, талантты шәкіртім Хамитбек дүниеден озыпты.
Алашшыл ақын Хамитбек Мұсабаевпен қоштасу
Өмір мен өлімнің арасы тым жақын екенін тағы бір мәрте еске салған Арқаның сақылдаған сары аязында сұмдық сөзден дене мұздап , жүрек сыздап сала берді... Адамзаттың дұшпаны арсыз ажалда аяушылық жоқ, бұ жолы да ол өзінің тойымсыздығын, қасқырдан бетер қатігездігін тағы көрсетті. Жан бесіктен жер бесікке бармайтын тірі жан жоқ, десек те, сұм ажал бүкіл зиялы қауымның, Хамитбектей туысы бөлек таланттың есімі мен еңбегін білетін халықтың қабырғасына қатты батып тұр: Хамитбек бір қазақтың ғана емес, бар қазақтың ортақ перзенті еді.
Хамитбек ғасыр дертімен ұзақ ауырды. Қостанай мен Нұр-Сұлтан калаларының дәрігерлері де аянып қалған жоқ.
Амал не, адамзаттың дұшпаны – арсыз ажал алып тынды.
Қош, қоштасуға қимайтын Хамитбек бауырым, жаның жәннатта болсын!
Сәбит ДОСАНОВ,
Мемлекеттік сыйлықтың лауреаты