Ұйымдастырушылар тілшілер үшін арнайы жіберген авто­көлікпен таң саз бере жолға шықтық. Ерте күздің салқыны бойды тоңазытады. Біз келе жатқан Еңбекшіқазақ ауданы – Алматы облысының оңтүстігінде орна­ласқан. Орталығы – Есік қаласы.

Күлтөбедегі археологиялық қазба жұмыстары тың деректердің бетін ашуда.

Қазақ пен қазақ ұзақ жол үстінде кездесе қалса, әңгіме жібін тарқату оп-оңай. Бұл даланың қай түпкірінде келе жатсаң да, ауылдағы ағайыннан малдың жайын сұрасаң болды – «айшылық алыс жолға» жетер сөз дайын. Кей-кейде әңгіме жоқ жерден бастала кетеді. Бұрнағы жыл Лепсі жаққа жол тартқанда да селк-селк етіп отырып, айналаға көз тастағанда шаң астында көміліп қалып жатқан төрт түлікті әңгіме тиегіне айналдырғанбыз. «Өзге елдің баласы сияқтысыз», – дейді шопыр сәл қозғалақтап алып: «бұл топырақта жайылған малдың етін жеп көріп пе едіңіз?». «Жоға, бірақ төрт түлік қоңды сияқты». «Қоңды деген бер жағы, біздің малдың еті арық болса да, дәмді. Ал сүрленген еттің исі сонадайдан сүйреп әкеледі» деген тізгінші ұзақ та емес, қысқа да емес жолды тез еңсеретін себептің табыла кеткеніне қуанып кетті ме, көліктің жылдамдығын сәл баяулатты. «Арық еттің дәмді болатыны қызық екен» деуге өкпелетіп аламын ба деп, тіл қатпадым. Үнсіз қалғанымды келіспегенім деп ұққан болар, шопыр ағай сөзін дәлелдей түсті. «Бәрі де топыраққа байланысты ғой. Сортаңда тек мықты шөп өседі. Сортаңда өскен шөпті жеген малдың еті тұзды, демек дәмді, солай емес пе?» деп бас изетіп мақұлдатып алды да, сөзін ары қарай сабақтай түсті...

Еліміздің шартарабын шарласаң, басына бұлт киген асқаралы тау да, етегін гүл көмкерген шалқар көл де, ұшы-қиырына көз жетпейтін кең-байтақ дала да – мінсіз сұлулықтың қандай боларын дәлелдеп тұрғандай. Көздің аясындай мөп-мөлдір Көлсайға бет алған біз, бір топ журналист, тақтайдай тегіс жолда алдыңнан жарқ етіп шыға келіп, сол мезетте қолын бұлғап қала берген тауды да, тасты да, көкті де артқа қалдырып, «Көлсай қайдасың?» деп асығып келеміз. Асығып келеміз деген жай сөз, жолай бұралаңдап жатқан Шарын сұлуға сәлем беріп, желге маңдайымызды тосып бір кідірдік. Аспантаулардың шетіне іліккенде көкке шаншылған тау тізбегіне таңдай қағып, «тағы бір кідірсек қайтеді» деп мың толғандық. Сөйтсек те, Көлсайдың көлін көрмекке, суын ішпекке, көгіне аунамаққа, ел мен жердің таңдайын қаққызған сұлулыққа тамсанбаққа көк дөнен көңіл Көлсай жаққа қарай алып-ұшып барады. Тақтайдай тегіс жолмен зырғыған көлік сол бетімен Саты ауылына келіп тоқтағанда да, бір кідіріп бел суытып, қайта тауға тартқанда да, көңіліміз бен лүпіл қаққан жүрегіміз Көлсай жаққа бізден бұрын жетіп алған сыңайлы...

Туризм саласы ақсап тұр. Жыл басынан бері Қазақстанға келмек болып 7 310 шетелдік турист қана виза рәсімдеген. Сыртқы істер министрлігі осылай хабарлайды. Заңға сәйкес, ондай визалар­ды Қазақ­станның шет елдер­дегі ресми мекеме­лері береді. Қазіргі уақытта әлемнің 67 елінде 90 консулдық жұмыс істеп тұр.

Шетелде тұратын этникалық қазақ оқушылары үшін Нұр-Сұлтан қаласында алғаш рет «Ұлы дала ұрпағы» жазғы мектебі өз есігін айқара ашты. Мектептің ашылу салтанатына Білім және ғылым министрі Асxат Аймағамбетов сөз сөйледі.

Бүгін астаналық вокзалға «Туған елге саяхат» Балалар туристік пойызы» жобасының пойызы келді. Нұр-Сұлтан қаласында балаларды турдың салтанатты жабылу рәсімі болды. Онда жобаның ең белсенді, талантты қатысушыларын сертификаттармен марапаттап, флешмоб көрсетілді.

Кең-байтақ өлкеміздің қойнауын табиғат байлығы бөктіріп жатыр. Олардың қатарында нулы орманымен, хош иісті шөбімен белгілі Зеренді де бар. Қарағайдың балтырын өбіп, батар күннің жалқынымен жарысатын айдын көлдің сұлулығын тек көзбен көру керек.
– Толқыныңның келбеті,
Тау түсіндей көк мұнар.
Кең болса да жер беті,
Өзіңдей көл жоқ шығар, – деп ақындардың кеудесіне дәл өзіндей өлеңді құя салған белгілі өлкеге «Айқын» газетінің ұжымы да аяқ басты...

Семейден шыққандағы ұзын-сонар жолдың өне бойы  жап-жасыл, көз қуантады. Ақ шарбы бұлттар, қазбауыр бұлттар қол созым жерден жаңбырын біресе бүркіп алады, енді бірде қап-қара болып қоюланып келеді де, жауынын шелектеп төгіп-төгіп кете салады. Мың құбылған маусымның күні бірде жылы, бірде қоңырсалқын. Құнанбайдың, Абайдың, Әбдірахман мен Мағауияның, Шәкәрімнің... деп тізіліп кете берер, басы бар да, соңы таусылмас алыптар легінің ізі қалған мекенге жетуге асық біз аспаннан тоқтаусыз төгілген мөлдір моншақты «алқа қылып та тақтық, жүзік қылып та кидік»...