1945 жылы 20 қарашада Нюрнберг процесі басталды, оны көбінесе "тарих соты" деп атайды. Өйткені ол ұлтшылдардың жеңілуіне нүкте қойды. Тарихта алғаш рет соғыс қылмыстары үшін жекелеген адамдарға айып тағылды.
Айыпты қолдау үшін төрт одақтас мемлекеттің әрқайсысы (КСРО, Франция, Ұлыбритания және АҚШ) бас прокурор мен оның көмекшілерін тағайындады. Барлық сотталушының өз қалауына сәйкес немесе неміс заңгерлерінен тұратын Трибунал тағайындаған қорғаушылары болды. Барлығы — 27 адвокат, оларға 54 көмекші заңгер және 67 хатшы көмектесті. Бұл — қарапайым мамандар емес, танымал адвокаттар, судьялар, заң профессорлары.
Нюрнбергтегі Әділет сарайы процесс орны ретінде кездейсоқ таңдалған жоқ. Дәл осы жерде ұлтшыл партияның съездері тұрақты түрде өткізілетін. Нюрнберг "Рейх партиясының съездері қаласы" деп аталды. Сот төрелігі сарайының айыпталушылар ұсталған түрмемен, жерасты өткелімен байланыстырылуы да маңызды рөл атқарды. Сонымен қатар, осы үлкен ғимаратқа халықаралық трибуналға кіретіндердің барлығын бірден орналастыруға болады, бұл шамамен — 1 000 адам.
12 ұлтшыл, оның ішінде Геринг, Риббентроп, Розенберг және Борман өлім жазасына кесілді, ал Рудольф Гесс, Вальтер Функ және Эрих Редер өмір бойына бас бостандығынан айырылды. Қалғандары 10 жылдан 20 жылға дейін сотталды. Ұлтшыл үгітші Ханс Фриче, саяси қайраткер Франц фон Папен және Рейхсбанк президенті Ялмар Шахт ақталды. Процестің негізгі айыпталушысы Герман Геринг өлім жазасы орындалғанға дейін өзін-өзі өлтірді (қоштасу кезінде әйелі оған улы капсула берді деген нұсқа бар). Ұлтшыл қылмыскерлер тізімінде екінші обергруппенфюрер С. С. және С. Рудольф Гесс 1987 жылы асылып өлген жерінен табылғанға дейін түрмеде отырды.
