Сексен көлді өңіріне алқа етіп таққан Көкше аймағында балық шаруашылығының берекесі кетті дегенге сенбейтіндер көп. Дегенмен бір кездері уылдырықтан балық тұқымын өсіріп, балықтарды тайдай тулатқан шаруашылықтар жаппай құрып, су аяғы құрдымға кеткені ақиқат.
Балық шаруашылығына балта шаппайық
368
оқылды

Бір кездері өңірде оннан астам балық шаруашылығы болғанымен, қазір те­ріс­кей облыстарда тек жалғыз Зеренді ба­лық шаруашылығы ғана қалған. Оның өзін­де шаруасы шатқаяқтап, тіпті «зерлі Зе­ренді көлінің іргесіндегі 352 гектарды алып жатқан шаруашылықтың жері бәсе­ке­лі ортаға беріледі екен» деген жайсыз ха­бар табиғат жанашырларын бұл балық шаруашылығының да мүлде жабылып қала ма деп алаңдатып отыр.

Әңгіменің әлқиссасын шаруа­шы­лық­тың тереңге бой тартқан тарихымен бас­та­сақ. Жарты ғасырдан астам уақыт балық тұ­қымын өсірумен айналысатын шаруа­шы­лық сонау 1969 жылы балық зауытының ен­шілес кәсіпорны ретінде құрылған. Зе­ренді көлінің жағасын бойлай салынған кә­сіпорынның жалпы аумағы 352 гектарға созылған. Кеңес дәуірі кезінде тұқым шаруа­шылығының дәурені жүріп ақсақа тұ­қымдас балықтарды 80 миллионға дейін, тұ­қы тұқымдастарын 20 миллионға дейін шы­ғарған деседі. Ғылыми мақсаттармен қоса шаруашылықтың балық тұқым­да­ры­нан мол пайдаға да кенеліп, белгіленген жос­парды асыра орындағаны да тарих бет­те­рінде сайрап тұр. Көкше өңірінің жүз­деген көлін балыққа қаптатқан шаруа­шы­лықтың тасы өрге домалаған тұсы да сол Кеңес дәуірінде 1979 жылдан 1992 жылға сәйкес келіпті. Ал байтал түгі бас қайғы болып, балапан басына, тұрымтай тұсына кеткен 1994-2002-жылдары елдің барлық шаруашылықтары сияқты балық өсіру шаруа­шылығының да жағдайы шатқаяқтап­ды. Бір кездері балықтың баланқұртын миллиондап шығарған шаруашылықтың өндірісі тығырыққа тіреліп, қымбат құрыл­ғылары тістегеннің аузында, ұстағанның қолына түсіп талан-таражға түскен. Сөйтіп ескі бөздей тозған балық өсіру шаруашы­лы­­ғы «Көкшетау» мемлекеттік ұлттық та­би­ғи паркінің қарауына берілген. Ал 2014 жыл­дан бастап Ақмола облысының табиғи ре­сурстар және табиғатты пайдалануды рет­­теу басқармасының құзырына ілігіпті. 

Кәсіпорын директорының орынбасары Ксения Балмағамбетованың айтуынша, ша­руашылықты бүгін де толғандыратын мә­селелер аз емес. Ішіндегі ең өзектісі, сол ба­лық шаруашылығының өзінде аналық ба­лықтарды бағатын су қоймасының бол­мауы жағдайды аса күрделендіріп жіберген. Шаруашылық Зеренді көлінің дәл іргесінде орналасқанымен, мұнда аналық балықты бағуға рұқсат етілмеген. Ал қолда бар ақсақа және тұқы тұқымдарын өсіру үшін арнайы түбі терең су қоймалары қажет. Шаруашы­лық бұл мәселені жергілікті атқарушы әкім­діктерден бастап құзырлы органдарға дейін хат жазып, балық өсіру қоймаларын өз­де­ріне беруді сұраған. Бірақ түптеп кел­ген­де, баяғы жартас сол жартас күйі қалған. 

– Қазіргі тұста кәсіпорын су айдын­да­рын жалға алып жұмыс істеп отыр. Өсіріл­ген жас балықтарды табиғатты пайдалану­шы, яғни ұлттық паркпен қылдай етіп бөліп ала­мыз. Аймақта су айдыны көп болға­ны­мен, оның бәрінде балық өсіруге қолайсыз. Өйт­кені көлдердің көпшілігі далалық көл­дерге жатады. Яғни, суы қыстың сарышұнақ аязын­да көлдің табанына дейін бауырлай қатып қалады. Табиғаты қытымыр теріс­кей­дің суығында мұндай жағдайда балық өсі­ре де алмайсың, – дейді Ксения Балма­ғам­бетова. 

Ресми деректерге жүгінсек, 1959 жы­лы жарияланған «Тың аймағында­ғы жерүсті су қорлары» деп аталатын ғылыми еңбекте бұрынғы Көкшетау облысының аумағында үлкенді кішілі 1 515 көл бол­ған­дығы жазылған. Бұған кейінгі жылдарда әкім­шілік-аумақтық бөліністер арқылы қо­сылған Қорғалжын аймағындағы ондаған көл­ді қосыңыз. Алайда бұл көлдердің ба­сым көпшілігі экологиялық ахуалдың күрт нашарлауынан кеуіп, көлдің табанындағы бұлақтары бітеліп, құр қамыс толы қорыс­тарға айналып шыға келген. 

Кәсіпорын директоры орынба­сары­ның айтуынша, тап осы мәселелер ше­­­­­­шімін тап­са, аймақ көлдерінде балықтың да са­нын көбейтіп, ішкі нарықты жергілікті ба­лық өнімдерімен қамтамасыз етуге де мол мүм­­кіндік болар еді. Алайда оған аналық ба­лықтарды бағатын көлдермен қоса қа­жет­­ті арнайы құрылғылардың да тапшылы­ғы тежеу болған. 

– Кәсіпорынға арнайы құрылғылар ауа­дай қажет. «Сибирь», «Вейс» сияқты ап­па­рат­тар орнатылса, елдің кәсіпкерлері Ре­сей­ден тасымалдап жүрген балық балан­құрт­та­рын жасанды түрде өсіруге мүмкіндік болар еді. Бізге кішкентай балықтарды өсіру үшін плас­тикадан жасалған ваннаның қажеттілігі туын­дап отыр. Қазір тәлімбақта балықтың екі түрі өседі. Бірі салқын суды ұнатса, екін­шісі жылуды жақсы көреді. Сондықтан тем­­­ператураны қалыпты жағдайын қада­ға­лау үшін жылытылатын және салқын­даты­ла­тын жабықжай қажет. Мұндай мүмкіндік берілсе балық тұқымы да молаяр еді, – дейді кәсіпорын директорының орынба­сары Ксения Балмағамбетова. 

Кәсіпорын мәліметінше, аймақтағы табиғатты пайдаланушылар кәсіп­орынмен келісімшарт жасап, баланқұрт­тар­ды сатып алады. Бірақ көпшілігі Ресей­ден де тасымалдайды. Бұл орайда бағасы ша­мамен бірдей болғанымен кеден шығын­дарын қосқанда басқа мемлекеттен тасы­малдау зор шығындарға әкеліп соғады. Сон­дықтан ішкі нарықта балық шаруа­шы­лығын дамыту жайы аса өзекті. 

– Әрине, бізге ақсақа мен тұқы тұқым­дас балықтар өте қажет. Тауарлы балық шаруа­шылығын барынша дамытқан жөн. Әсіресе, ақсақа тұқымдас балық қымбат. Өзі­міздегі жалға алынған көлдерде тауар­лық балықтардың тұқымын көбейтсек оның нарықтағы құны да төмендейтіні заң­дылық қой, – дейді табиғатты пайдала­ну­шы кәсіпкер Ерлан Мұқанов. 

Ксения Балмағамбетованың айтуынша, ба­лық өсіру шаруашылығының жалпы жағ­дайы ғана емес, шаруашылықта жұмыс іс­тейтін қарапайым жұмысшылардың да жағ­дайы мәз емес. Өз ісіне шын берілген ба­лық өсірушілер мұздай суық суда еңбек ет­кенімен жалақысы мардымсыз. 

– Жұмысшыларымыздың жалақысы тым төмен. Қазір небәрі 97 мың теңгеге жұ­мыс істеп отыр. Мұндағы жұмыс тәулік бойы бір тоқтамайды. Іші салқын. Мұздай суда жүріп жұмыс істеуге тура келеді. Бірақ ең­бекақыны өсіруге еш мүмкіндік жоқ. Мә­селен, электр қуатының төлемақысына жы­лына 5 миллион теңге бөлінгенімен, іс жү­зінде 20 миллион теңге қажет болады. Сон­дай-ақ жанармай да жеткіліксіз. Бұл мақ­сатқа бөлінген үш жарым миллион тең­ге жұқ та болмайды. Бар шаруаны еш қа­пы­сыз жүргізу үшін 18 миллион теңге қа­жет. Балық азығын да алу оңайға түспейді. Азық жетіспегендіктен жас балықтарды да өсі­ріп жеткізу қиын. Бұл мәселені шешу үшін де кемінде 15 миллион теңге қажет, – дейді Ксения Балмағамбетова. 

Жергілікті балық шаруашы­лығын­дағы аса күрделі мәселелер бар еке­нін облыстық Табиғи ресурстар және та­­биғатты пайдалануды реттеу басқарма­сы­ның басшылығы да мойындады. 

– Мұндай мәселелердің туындап жат­қа­ны рас. Алдағы уақытта мүмкіндігінше кө­мек көрсетіледі, – дейді басқарма бас­шы­сы Джанет Микишев. 

Бір жақсысы, жергілікті балық өсіру кә­сіпорны табиғат жанашыларын алаң­дат­қан бәсекелі ортаға беру туралы ұйғарым тоқ­татылып, облыс әкімімен болған жиын­нан кейін арнайы хаттама бекітіліп, шаруа­шы­лық одан әрі бұрынғыдай жұмыс іс­тей­тін болып шықты. 

 

P.S. 

Бір өкініштісі сол, аймақтағы көлдерде жас балықтарды өсіріп, ондаған көлдегі тіршіліктің тамырына қан жүгіруіне мол мүмкіндік болғанымен, шаруашылықтың аналық балықты өсіруіне көл табылмаған. Ал бұл мәселе шешілсе, аймақты тіпті республика аумағында алыс-жақын шетелдерден жеткізілетін балық тұқымдарымен бәсекеге емін-еркін түсуге де мол мүмкіндік болар ма еді? Көкшенің сексен көлінде балығы тайдай тулап жатса, тұралап жатқан туризмнің де табысы молайып, жұмыссыз жүрген жұрттың екі қолға бір күрек табуына да жағдай тумас па еді дейсің? Мұнымен қоса, көл айдынында балаларға арналған экскурсиялар ұйымдастырылып, қызықты мәліметтер берілсе балалардың да су шаруашылығы жайлы білім көкжиектері кеңейіп, табиғатымызды түсінуге бір табан жақындатар ма еді? Әрине, бұл мақсаттардың орындалуы үшін тиісті салалардың өзара бірлескен әрекеті мен жауапкершілігі ауадай қажет болып тұр.

Абзал АЛПЫСБАЙҰЛЫ, 

Ақмола облысы