Бірақ өнерлі азамат бүгінде ел алдына шықпай, өнер сахнасынан тыс қалып жүр. Денесіне біз қадап, көлік сүйреген, өңешіне қанжар мен электр тоғына қосылған бұрғы бойлатып, түрлі өнері арқылы көрерменді таңғалдырып, сол арқылы 2004-2006 жылдары Қазақстанның рекордтар кітабына екі мәрте енген өнер иесінің қазіргі тыныс-тіршілігімен танысқан едік.– Ең алдымен, Айдос Тоқтарбаев қазір қайда жүр? Сахнадан неге тыс қалды?
– Сахнаға шықпай кеткенім рас. Шығыс Қазақстан облысы Үржар ауданы Қарабұлақ ауылында жүрмін. Өзімнің туған жерім. Әке-шешемнің жанындамын. Алакөл де маңымызда тұр. Ауылда мал-жан бар дегендей. Соларға септесіп, болысып, күн кешіп жүрген жайымыз бар.
– Facebook желісіндегі парақшаңызды қарасақ, құрылыс саласына бет бұрғаныңызды байқадық. Ол салаға не себепті кеттіңіз, сонда өнерді тастадыңыз ба?
– Әкем мен інім құрылыс саласында. Жеке тапсырыс қабылдап, ағаштан үй тұрғызады. Соларға қосылып мен де нәпақамды тауып жүрмін. Бірақ тапсырыс көктем мен жазда ғана түседі. Ал қыс келсе үйде мал бағамын. Есік алдындағы кішігірім шаруаларды істеймін. Өздеріңіз білесіздер, ауылда басқа кәсіп жоқ. Қазір балға мен шегені ұстап, үй тұрғызып, несібемізді тауып келеміз.
Өнерден толыққанды алшақтадым демеймін. Бірақ жас келіп қалды (38 жаста). Одан бөлек, мен айналысатын өнер түріне мүлде сұраныс жоқ. Кішігірім сұраныс болса да, цирк өнеріне көп көңіл бөлінбейді. Осы себепті тоқтауға мәжбүр болдым. Телеарна немесе бағдарламаларға шақырса, қарсылығым жоқ. Өнер көрсетуге даярмын.
– Ал шәкірт тәрбиелеу үшін цирк бағытындағы мектептер шақырған жоқ па?
– Коронавирусқа байланысты карантин басталмай тұрған кезде Ақтау қаласында «Балажан» атты жас дарындарды дайындайтын мектеп жаттықтырушы болуға шақырды. Гимнастика-акробатика сабағын түгел маған беретінін айтқан. Енді карантин толық біткен жоқ. Мектеп жұмысы тоқтап тұр. Осы жағдай қол байлау болып отыр. Әзірге құрылыс саласында жүріп күнелтемін. Тойға шығуға болар еді, ол да тоқтап тұрғанын өздеріңіз білесіздер.
– Әлі күнге дейін жаттығу істеп жүрсіз бе? Өнерден түбегейлі алшақтамаған боларсыз.
– Шыны керек, өзіме көңіл бөліп жүргем жоқ. Бойымдағы дарын жоғала қоймас. Әуелі Құдайдың берген ерекше қабілеті ғой. Бұрын да жарақат алған кезімде жыл бойы жаттықпай кететінмін. Егер қайта білек сыбана кірісіп, 2-3 ай дайындалсам кез келген трюкті мүлтіксіз орындай алатыныма сенем. Кейде денем қатып қалмас үшін бос жүріп бірдеңелерді істеген болам.
– Демек, өнерден толық алшақтадым деуге себеп жоқ қой. Мүмкін өнерді насихаттау үшін әлеуметтік желіге бейнероликтер жүктеп, әрекет етуге болатын шығар. Әлде денсаулыққа зияны болады деп ойлайсыз ба?
– Эксперимент ретінде телеарналарға шығып көрдім. Ойымда жаңа дүниелер бар. Трюктерімді видеоға сапалы етіп түсіріп, Youtube-қа жүктегім келеді. Бұрын шпагатқа отырып көлік сүйресем, енді денемді бізбен тесіп, ауыр жүк көліктерін сүйресем бе деймін. Әр салада бәсеке бар. Шетелдік цирк әртістерінің орындаған трюктерін қайталауым мүмкін.
Трюктердің қарапайым адам орындаса зияны бар шығар, өз басыма қауіпті емес. Керісінше маған шабыт сыйлап, одан әрі жаттығуға ұмтылдырады. Бірақ жаңағы айтқан жоспарларымның бәрі әлі ойым ғана. Іске асып жатқан жоқ. Басқа салаға кетуім де мүмкін.
– Мысалы?
– Көп жастар қалаға кеткісі келсе, мен ауылға асығамын. Ауылда жүріп мал бақ, болмаса құрылыста жүр – күн көруге болады. Мал бағу қазақтың ежелден бергі кәсібінің бірі ғой. Мал шаруашылығымен айналысып, жеке кәсіп ашсам деген де ойым бар. Өнер дейміз-ау, бәрібір жас келді. Енді бір оңып кете қояр өнерде жағдай да жоқ.
– Бұрын шетелдегі цирктерден шақырту алып па едіңіз? Бір өкінішті сәттер болды ма?
– Қазақстанда жүріп циркте жұмыс істемедім. Келісімшартпен бірнеше жерде өнер көрсеттім. Студент кезімде әртүрлі шетелдік цирктерден шақырту түсті. Бірақ неге екенін білмеймін, бармадым. Өз қателігім, сол мүмкіндіктердің бәрінен айырылып қалдым. Жастық шығар, елімізде жүріп те танылуға болады деп сендім.
– Сұхбатыңызға рақмет!
