Табаның қышыса, жол жүресің. Әй, мұны қазекемдер баяғыдаа айтып қойған, оның несіне күлесің? Қарның қышыса, қасисың. Қарныңмен жылжып, жол жүруге жорымайсың ғой? Ал, алақаның қышыса ше?
Бір күні астанадағы мәдениет басқармасының басшысы Нұрлан Сыдықовтың алақаны дуылдап қышып кеп берсін. Олай қасыды, былай қасыды, болмады, болмаған соң, тірлік оңбады. Дереу қала маңындағы ауылда тұратын бал ашып отырып, маңдайдан бір ұратын кәрі кемпірге барды.
– Апа, мен өмірге қапа...
– Не болды балам?
– Алақаным қыши береді.
– Өй, оның несіне қапа боласың?
– Экзема емес пе екен?
– Алақаның қышыса, аласың.
– Немене аламын?
– Ақша аласың. Миллиондар.
– Қойыңызшы? – деп қуанып кетті Нұрлан Сыдықов.
– Ия, ия алақаныңа түкіріп қой! – деген кемпір кеңкілдеп күліп алды да, Нұрекеңнің маңдайына жұдырығымен қойып қалды, жаңа ғана қуанып отырған ол таяққа «тойып» қалды.
– Алақаным алдамайды ма? – деп сұрады ол.
– Алақаның қай жылғы?
– Өзіммен жасты.
– Жоқ, қай жылдан бері пара алып жүрсің?
– О не дегеніңіз? Бір түрлі сұрақ екен.
– Алақаның алдамайды! – деген кемпір кеңкілдеп күліп алды да, тағы да оның маңдайына жұдырығымен салып қалды. Нұрекең болса, кәдімгідей талып қалды. Көзін ашса, кемпір үстінен төніп тұр екен. Ұсқыны мыстан кемпірдің құдағиы сияқты мааа?
Кемпірдің айтқаны келді, күндердің күнінде «Алау» спорт кешеніне күрделі жөндеу жүргізу жұмыстарына байланысты керемет диалог болды.
– Хім...
– Айта беріңіз?
– Алақаным қыши береді.
– Тұз себіңіз.
– Жооқ, сіз түсінбедіңіз, алақаным дуылдап тұр, бірақ сізге сенбей, жүрегім зуылдап тұр...
Ол алақанын жазып, қасып қойды. Анау келіп, оның алақанын қасып берді.
– Кешіріңіз, сіз түсінбедіңіз. Көп қаржы бөлуім үшін сіз маған 10-12 миллион теңге ұстатсаңыз, алақанымның қышуы қанады...
– Болды, болды, ертең...
Ертеңіне еңіреп жібере жаздады. Өзі айтқан соманы шытырлатып санап жатқанда, құдай атты! Ұсталып қалды. Қазір тергеу абақтысында көздері бақырайып, алақанын тыр-тыр қасып әлек. Қаси-қаси қотыр болды. Алақан да алдайды екен-ау?
