Татьяна Соболевская – үш баласының үстінен 6 бала асырап алған ерекше ана. Үш бөлмелі үйде әр отбасынан шыққан, түрлі ұлт өкілдерінен құралған көпбалалы отбасы тату-тәтті өмір кешуде.
13 жыл бұрын газетте жарияланған жарнама отағасы Николайдың өмірін күрт өзгертеді. Хабарландыруда су құтқару қызметіне тәжірибелі сүңгуірлер қажет екені айтылған. Жарының Қара теңізде су астындағы қайықта 3 жыл әскери борышын өтегенін білетін Татьяна бірден Николайға хабарлайды. Осылайша, Николай Анатольевич Қарағанды қаласындағы су құтқару қызметіне сүңгуір ретінде жұмысқа тұрады. Николай арманымен қайта табысқандай күй кешеді. Қарағанды секілді кенішті шаһарда су астында ойнақ салып, дағдыларды жетілдіру мүмкін еместей болатын. Бүгінде ол суда жүзудің шебері, талай адамның өмірін құтқарып, үміт шырағын жақты. Дегенмен су түбінен өлі денелерді алып шығатын жағдайлар жиі болады. Тура 13 жыл бұрын Татьянаның өмірінде де күрт бетбұрыс болады. Ол Қарағандыдағы «Таңшолпан» атты балалар үйіне жұмысқа тұрады. Ерлі-зайыптылар осы сәттен бастап адам сенгісіз әсер мен тағдырдың тосын сыйларын басынан өткізуде. Отбасы Кирилл мен Денис атты екі ұл мен Нинель атты қызды тәрбиелеп жеткізді. Нинель жас кезінде анасымен бірге балалар үйіне еріп барып, күні бойы уақытын сонда өткізетін. Ол сондағы балалармен тез тіл табысып, айырылмастай дос болды, жанына жақын құрбылар тапты. Ерке қыз ата-анасына балалар үйі жеткіншектері арасынан сіңлі сыйлауды талап етеді. Анасы Татьяна да қилы тағдырдың құрбаны болған балаларсыз тұра алмайтын күйге жетеді. Отбасы ақылдаса келе басында Ксенияны асырап алады. Кейін Татьяна мен Николай Настя, Карина, Алина, Мария және Луиза секілді бүлдіршіндерді де бауырына басады.«Бала асырап алу туралы ойды адам алдын ала жоспарламайды. Ол кездейсоқ келетін сезім. Кенет, тез, сол баланы құшағыңа алып, өзіңмен бірге алып кеткің келеді. Ол баланы көргенде, ол сенің бір бөлшегің екенін, оның жанымен сенің жаның егіз екенін бар болмысыңмен түсінесің. Ол сезімді айтып түсіндіру мүмкін емес. Қазір баланың суретін сайттан қарап таңдайды, сосын кездеседі. Ал біздің кезімізде олай болған жоқ. Мен балалар үйінде тәрбиеші болып жұмыс істеп жүріп, әр баланың өміріне қанықтым. Олардың еш жазығы жоқ. Барлығы бақытты болуға, ата-ана мейірін көруге лайық екенін түсіндім. Олар ата-анасының қателігінен барлық өмірі талқан болған тағдырлар. Олар өмірдің қатыгездігін өте ерте сезінеді. Мен асырап алған қыздарыма ана болудың бақыт екенін, бала сүю ең зор сый екенін ұқтырып, саналарына сіңіруге тырысып келемін. Егер қыздарым жақсы отбасы болып, балаларына өмірді ғана емес, өздерінің мейірімі мен сүйіспеншілігін арнап өтсе, менің еңбегім зая кетпегені», – дейді Татьяна.Бүгінде асырап алған балалардың ең үлкені – 24 жаста, кішісі – 10 жаста. Барлығы – қыздар. Отбасы шағын 3 бөлмелі үйде тұратындықтан, жынысы басқа баланы асырап алуға рұқсат бермеген. Татьяна келешекте үйді кеңейтіп, ер бала асырап алуды армандайды. Бауырына басып, таңдау жасап қойған ер бала да дайын. Отбасы ресми рәсімдемесе де, тағдырдың ауыр соққысына тап болған Анар атты жеткіншектің де аяғынан тұрып кетуіне қамқор болды. Анар көпбалалы отбасындағы қыздардың ортасында бірге өсті. Тұрмысқа шықты. Бүгінде ол да көпбалалы ана.
«Кез келген көпбалалы отбасы секілді бізде де қиындықтар болып тұрады. Әсіресе, жасөспірім кезде ата-ана мен бала арасында түсініспеушіліктердің туындауы заңдылық. Бірақ олар уақытша, өтпелі қиындықтар. Басқа отбасылар секілді біз де ол баспалдақтан өттік», – дейді үлкен жүректі ана. Отбасы үшін отағасы үйдегі ең маңызды тұлға. Николай үшін де үйде болған әр минут мереке. «Үй үнемі тап-тұйнақтай жинаулы, ұядай жылы», – дейді отағасы. «Қызы көп үйдің отағасы болу үлкен жауапкершілік жүктейді. Үйге келгенде ауыр жұмыстан қалжырап келгенімді бірден ұмытамын. Мен өзіме арқа сүйеген қаншама жанның қамқоршысы екенімді сезінемін, кеудемді мақтаныш кернейді. Қателесуіме, мүлт кетуіме, шаршап-шалдығуыма қақым жоқ. Сенім артқан аяулы жарымның үмітін ақтауым керек», – дейді құтқарушы. «Николай – сыртта құтқарушы, үйде қорғаушымыз. Ол өте мейірімді әке. Оның қолдауынсыз мұндай тәуекелге бара алмас едім. Қасыңда мықты, нағыз арқасүйер азамат болғанда ғана өмірді өзгертуге, әлемге мейірім төгуге болады», – дейді Татьяна.Өз баласына мейірін төге алмай, жат табалдырыққа қалдырып кеткен аналар мен туған баласына қайырылмайтын әкелер жетерлік. Соболевскийлер отбасын бүгінгі күннің қаһармандары десе де болады.
Ләззат ҚОЖАХМЕТ, Қарағанды облысы