Жатыпатар жаңылтпаштар
Сары қыз
Қарбыз жеді.
Сары қыз қарбызды
Жалғыз жеді.
***
Нұрғали тұрған үй
Тұран жақта.
Тұран
Нұрғали тұрған үй жақта.
***
Бұлбұл
«Тұлпар болам!» деді.
Тұлпар
«Сұңқар болам!» деді.
Бұлбұл тұлпар болмай,
Бұлбұл болды.
Тұлпар сұңқар болмай,
Дүлдүл болды.
***
Қара бала
Қарағайды аралайды.
Арасы қарағайды
Аралауға жарамайды.
***
Сары бала
Арбаға мінді.
Арбаға мінген
Сары балаға
«Сарнама!» дедік.
***
Атама ұнайтын
Бота ма?
Тайраңдайтын тайлақ па?
Мінгенге жақсы
Інген бе?
Әлде нар ма?
«Нар жолында жүк қалмас»,
Нардан мықты бар ма!
***
Шарханның
Шақшадай басы шарадай
болды.
Шалшыққа аунап,
Қара лай болды.
***
Мағазды мазалама,
Мағаз қағазға жаза ала ма?
Мағаз қағазға жаза
алмағасын,
Қағаз қайық жасаған
Мағазға айып таға алмайық.
***
Қанаттың арманын
Қанағаттандыра алмадық.
Қанағаттандыра
алмағанымыз сол –
Қалаға аттандыра алмадық.
***
Әрі-бері жүретін,
Әбігерленіп үретін
Арлан итім
«Р-р-р» дейді.
Қырық екі әріптің
«Р»-дан басқасын білмейді.
***
Қоңсы тұратын Қоңқыштың
Қоңызы да жоқ,
Доңызы да жоқ.
Қоңыр үнді қобызы бар.
***
Аңғарда
Аң бар.
Аңысын аңдып,
Ататын жан бар.
Аңды аямайтын
Браконьерді аңғар.
***
Әрі қарасам –
Ала қарға.
Бері қарасам –
Қара қарға.
Ала қарға
Жарға қонды.
Қара қарға
Қарға қонды.
***
Балық аулап отыр ауыл:
«Балыққа
Балықшының толтыр ауын!».
Балыққа емес,
Балықшыға
Бас салады қолтырауын.
***
Боран борап,
Қар жауды.
Ауа райы қолайсыз ба?
Тыз етіп,
Табаныңнан сыз өтіп,
Жаурап қалма абайсызда.
***
Сурет салсаң,
Сәндеңкіре.
Әр бояумен
Әрлеңкіре.
***
Аңғал-саңғал
Шоңқорамыз қаңырап тұр.
Қоңы кетіп, тоңғасын,
Қоңыр қозым маңырап тұр.
***.
Бұл – бізбіз.
Шыж-быж болмай,
«Сіз-біз» болып,
Сызылып тұрған қызбыз.
***
Жоңышқаға жайылған
Жорғамды,
Ажырыққа әкеп,
Азырақ оттаттым.
***
Үш-төрт бала бір-бірін
Келекеледі біртүрлі.
«Кімге кім күлді?» деп,
Бір-біріне ұмтылды.
Басы піспес баланы
Етеді ме жұрт үлгі?
***
«Әжеме керек көзілдірік!»
Деп ойладым өзім біліп.
Көзілдірікке қоса
Қажетті
Газетті әкеп,
Әжемді мәз еттім.
***
Қаңбақ
Жаңғаққа ұқсамайды.
Жаңғақ
Қаңбаққа ұқсамайды.
Қаңбағың-қаңғалақ,
Жаңғағың-жаңғалақ.
Қаңбағыңда мән жоқ,
Жаңғағыңдай дән жоқ.