Сонау тар жол, тайғақ кешу нәубетті кезеңінің өзінде қазақ халқы өзгені өзекке теппеді, бөтенді бауырына басып, барымен бөлісті. Міне, осы кеңдігіміз кейінгі ұрпаққа ұран болып жетіп, бүгінде мұқтаж жандарға аялы алақанның жылуын сездіріп жүрген жандар аз емес. Соның бірі – «Гаухартас» және «Інжу-Маржан» мейрамханаларының иесі, кәсіпкер, Жамбыл облыстық іскер әйелдер қауымдастығының төрайымы Меруерт Лештаева. Жомарт жан бір өзі осы таңға дейін он үш отбасыны баспанамен қамтыған.
Меруерт Каттабайқызы – жастайынан тағдырдың тауқыметін көріп өскен жан. Әкеден үш жасында айырылып, өмірдің соқпағына ертеден бой үйретеді. Туған топырағының дара тұлғасы Бауыржан Момышұлының өр қасиеті бойына дарыса керек, Меруерт өжет те, қайсар қыз болып өседі. Жесір ана жоқтан бар жасағанымен, кейіпкеріміз жұпыны ғұмыр кешкен. Бір күні тіпті Меруерттің анасы жүрек ауруына шалдығып, бірінші топтың мүгедегі болып қалады. Өзі де бала кезінен аурушаң болып, дәрі-дәрмектің күшімен жүрген Меруертке бұл ауыр соққы болғаны анық. Содан бала жүрек болашақта дәрігер боламын деп армандаған екен. Алайда үйдің бар ауыртпалығы мойнына түсіп, Меруерт еңбекке ерте араласады. Қатарластары сияқты жоғары оқу орнына түсе алмай, дүкенде сатушы болып, мейрамханада салат әзірлеп, ақша табады. Осылайша, мейрамхананың асханасынан әкімшілік қызметшісі деңгейіне дейін жеткен Меруертке бір күні «неге өзім бір кафені жалға алып, осы кәсіппен айналыспаймын» деген ой келеді. Алғашқыда Шымкент қаласынан кәсібін бастағанымен, жұмысын жүргізе алмай, тығырыққа тіреледі. Алайда алған бетінен қайтпайтын өр мінезінің арқасында «Гаухартас» және «Інжу-Маржан» мейрамханаларын ашып, бизнесін дөңгелетіп әкетеді.
Меруерт – «оң қолыңның бергенін сол қолың көрмесін» деген қағидатты ұстанатын кәсіпкер. Алайда өмірдің талай соқпағын көріп, тағдыр жазуына жығылмаған жанның жомарт жүрегі мен қайырымдылығы жайлы айтпай кетуге болмайды. Ол бүгінгі күнге дейін қоластында адал еңбек етіп келе жатқан 13 қызметкеріне баспана кілтін табыстаған. Одан бөлек, тұрмысы төмен отбасылардың балаларына қуаныш сыйлап, тойларын мейрамханасында тегін өткізіп берген.
– Бірде өзін Светлана деп таныстырған әйел хабарласты. Лана есімді кішкентай қызына туа сала «сал ауруы» деген диагноз қойылыпты. 12 жыл бойы баланы емдетіп табандарынан тозыпты. Дегенмен қуаныштысы, Лана сол аты жаман аурудан айыққан. Қызына әке-шешесі: «Сен өз аяғыңмен жүрсең, біз саған той жасап береміз», – деп уәде берген екен. Бала арманы тәтті ғой, кішкентай Лана лимузин көлігін мініп көруді армандапты. Ал ата-анасында той жасайтындай, қымбат көлікті жалдайтындай мүмкіндігі қалмаған. Менің «Гауһартас» мейрамханамның ішіне көлікпен кіруге болады. Лананың арманын орындап, лимузин көлігімен той төріне әкеліп, әрі сол тойды өзім тегін жасап бердім.
Дәл осы қыздың тағдырын қайталаған Ұлана деген кішкентай қыз апасына: «Мен аяғымнан тұрсам, той жасаңдаршы» деген өтінішін айтқан екен. Әжесі маған келіп өтінген соң туған-туыстарын шақырып, оған да тегін той жасап бердім. Әңгіменің реті келіп тұрғанда айта кетейін, мүмкіндігі шектеулі 13 баланы асырап-баққан Зулпия деген келіншек бар еді. Бір күні оның көлігі өртеніп кетіпті деп естідім. Содан дереу ол кісіге хабарласып, салоннан өздері қалаған көлігін сатып алып бердім. Қол астымда жұмыс істеп жатқан аналарымызға да әр мерекеде алтыннан алқа тағып тұрамын. Алла амандығын берсе, желтоқсан айында біздің «Гауһартас» мейрамханасының жұмысын бастағанына 10 жыл толады. Осыған орай, 5 жұмысшыма тағы 5 баспана сыйлаймын деп жоспарлап отырмын, – дейді Меруерт.
Иә, барыңмен бөлісіп, айналаңдағы адамдарға қуаныш сыйлау – үлкен сауапты іс. Меруерт Каттабайқызы коронавирус індеті жайлаған кезде де қиын жағдайға тап болған жандарға алғашқылардың бірі болып қол ұшын созды.
– Алғашында өзім үш қой сойдырып сорпа, қуырдақ әзірлеп, ауруханаларда адам өміріне араша түсіп жатқан дәрігерлер мен тұрғын үйлерінен кесел шығып, үй қамағына алынған адамдарға тараттым. Кейін Іскер әйелдер қауымдастығы болып бұл жұмысты жалғастырдық. Әрі қарай бұл іс қоғамнан қолдау тапты. «Көп түкірсе – көл» дегендей, осылайша бір жарым ай көлемінде 100-ден аса қойдың етін тараттық.
Жасыратыны жоқ, сол кезде көп кәсіпкердің қатарында мен де қатты қиындық көрдім. Тойлар тоқтап қалды. Ал қолымда жұмыс істейтін қызметшілердің бәрінің бала-шағасы бар. Жалдамалы патерде тұратындары да аз емес. Сондай қиын күндерде астымдағы қымбат көлігімді сатып жіберіп, жұмысшыларымның айлығын уақытылы төлеп отырдым. Қара басыңды ғана ойласаң, алысқа бармайтының белгілі. Сондықтан мен қолдан келгенше ең бірінші қоластымдағы қызметкерлердің жағдайын жасауға тырысамын, – дейді Меруерт.
Меруерт Каттабайқызы жас кәсіпкерлерге де білгенін үйретуге асық. Ол «Еңбек ете берген емес, есеп білген адам бай болады» деген өмірлік қағидатын өзгелерге әрдайым айтып отырады.
– Сіз маған «кәсіпкерлік деген не?» деп сұрақ қойсаңыз, мен еш ойланбастан «ақша табу» деп жауап берер едім. Мәселен, сіз 10 миллион теңгені 10 күнде шашып жіберуіңіз мүмкін. Сондай-ақ 50 мың теңгемен-ақ елге мәлім бай атануыңыз ғажап емес. Расында, кәсіпке келген адамның жалғыз мақсаты – ақша табу. Ал ақша табу үшін есеп білгеніңіз жөн. Негізі, пайдалана білген адамға мемлекетімізде мүмкіндіктер мол. Егер үйде жатып бос ұрандамай еңбек етсеңіз, екі қолға бір күрек табылады. «Заманың қалай болса, бөркіңді солай қисайт» дегендей, бүгінде кәсіптен бағы жанып, отбасын асырап отырған аналар аз емес. Елімізде еңбек етем деген адамға қашанда есік ашық. Тек, «нар тәуекелге» бел буып, мүмкіндікті мүлт жібермей пайдалану керек, – дейді кәсіпкер.
Иә, сөз жоқ, Меруерт Каттабайқызының еңбегі мен елге жасаған жақсылығы көпке үлгі. Әулиеата өңірінен осындай іскер әрі қамқор әйелдердің шығып жатқаны қуантады. Кейіпкеріміздің жүріп өткен өмір жолы мен ақыл-кеңесі жастарға жігер беріп, бағдаршам болады деген үміттеміз.
Саятхан САТЫЛҒАН,
Жамбыл облысы