Былтырдың басты жанры – хоррор. Киносарапшылар 2023 жылдың соңында көрермен назарына ұсынылған «Дәстүр» туындысы еліміздің кинематографистеріне жақсы дәстүр бастап бергенін айтады.
Қазақы хоррор оянды
366
оқылды

Тұрмыстық зорлық-зомбылық мәселесін көтерген картина 1,8 млрд теңгеден астам касса жинап, қоғамда үлкен резонанс тудырғаны есімізде. Бюджеті ұнады ма, әлде бағыты қызық болды ма белгісіз – отандық киногерлердің қорқынышты фильмдерге көзқарасы өзгере бастағандай. 

Хоррор жанрындағы картина күні кеше ғана көптің қызы­ғушылығын тудырғанымен, соң­ғы онжылдықта бұл бағытта бір­неше фильм көрермен назар­ы­на ұсынылған. Мысалы, 2013 жылы Еркін Рақышевтың «М-агенті» шықты. Фильм сю­же­ті қарапай­ым: жол апатынан қаза тапқан әйел «М-агент» мессенджерінде танысқан адам­дарын бірінен кейін бірін өлтір­еді. Идеясы – өліміне кінәлі­лерді жазалай алма­ған құқық қор­ғау органдарына ренжулі марқұмның кегі арқылы атал­мыш жүйедегі олқылықтарды көрсету. Әлеуметтік астары ай­тылғанымен, қорқынышты жанр­дың қалыбын бере алмады. Кейін 2014 жылы Самат Базы­ханов пен Еркебұлан Жолдасов­тың «Фуга: дороги в никуда» көрерменге ұсынылды. Кино­шолу­шылар бұл туындыны «көбі­рек комедияға ұқсайды» деп сынады. Бұдан соң 2018 жылы бес бірдей картина – «Қара­­көз» (Роман Сидоренко, Максим Якоб­чук), «Прояв­лен­ие» (Нұрлан Бат­ыров, Нияз Аб­ды­ғаппар), «Қара­ман» (Дастен Шакиров), «Во мраке» (Данияр Ақшабаев), «Заклятие оракула» (Бақтияр Сейтқазиев)  жарыққа шықты, бірақ хоррор сүйетін қау­ым­ның үмітін ақтай алмады. 2024 жылы көрерменге ұсыныл­ған Қайрат Темірғалидың «Алас» веб-сериа­лы хоррор жанрында қазақ мифо­логиясын сөйлетуге тырысты. Пре­зентациясы кере­мет болғаны­мен, фильмнің өзі сол деңгейге жете алмады. Дәл сол­ сияқты Олжас Баялбаевтың «Взаперти» туындысы да жағ­дай­ды түбегейлі өзгерте алған жоқ.

«Дәстүр» дәстүрді бастап берді

Хоррор – жылдар бойы отан­дық кинематографистерге бой бермей келді, әйтсе де, 2023 жыл­­дың соңында бұл бағытта түсіріл­ген «Дәстүр» фильмі ал­ғаш рет көрерменіне ұнады. Несімен?

Бұл туынды танымал «Ирина Кайратовна» тобының режис­сері Қуаныш Бейсектің дебюті болды және киносыншылардың лайық­ты бағасын алды. Кино­шолушы Ғалия Байжанованың пікірінше, хоррор жанрындағы кез келген туынды үшін аса маң­ыз­ды ас­пект – әлеуметтік ас­тары­ның бол­уы. «Дәстүр» фильм­і­н тартым­д­ы еткен дүние – оның жергілікті менталитетті «жерсіне» алуы, яғни күнделікті тұрмыстағы қор­қын­ыш, ырым-тыйым, діни сенім­нің шынайы берілуімен ерекшеленді. 

«Еліміздегі хоррор фильм­дерді сәтсіз ететін себептердің бірі – мұсылмандық, қазақы ор­таның сайтани қиялын исла­ми сенімі шектейді. Ал «Дәстүр» екі оқпен бір қоян атып алды: ол – алғашқы жұлдызы жанған хоррор әрі ис­лам эстетикасы мен этикасын әсерлі көрсете ал­ған алғашқы қазақы кино, ал сапасы тіптен бөлек әңгіме. Оның үстіне, фильм көрерменін тылсым және ырым-тыйым әлеміне жетелейді, ал бұл дүние­ге сенетіндердің аудитория­сы кең. Барша қазақ өзін мұсыл­ман санай тұра, барлық Құран сүре­­сін жатқа біле бермейді, ал көз тию мен дуалауға сенетіндер­дің қарасы басым», – деп жазады киношолушы. 

Сарапшылардың ойынша, «Дәстүрдің» қоғамдық резонанс тудыруының тағы бір себебі хор­р­ор жанрындағы батыс пен шы­ғыс фильмдерінің мазмұнын көшіріп бермегені еді. 

«Қуаныш Бейсек адам сана­сы­ның сол бір иррационал, тұң­ғиық, ұжымдық бейсана тер­ең­іне бойлай алды, өмір бойы қорқыныштың қамытында өмір сүретін және онысын саналы түр­де аңғармайтын жандардың терең үрейін дөп басты. Дебют­ант отандық басқа режиссерлер сияқты батыстың не шығыстың танымал хоррорын көшіріп берген жоқ, картинаны орынсыз «скример» немесе мазасыз муз­ы­ка­мен ауырлатпады (қайта домбыра үні сәтті пайдаланды). Бір эпизодта бас кейіпкердің жұбайының жанында эмбрион кейпінде жатуы – оның бойында рухани жаңғыру, жаңа бір ішкі өмірдің басталғанының симво­лы іспеттес. Осы сәтте авторлар енді мораль айтуға кірісетін сияқ­ты еді, бірақ олай болмай­ды. Фильмнің айтар ойы анық, алайда команда жанр шеңбері­нен шықпай, сол аяда өте шебер жұмыс істейді (Қазақстанда мұны игере алғандар аз). Режис­сура – дәлдікпен өлшенгендей мінсіз, ал Алдияр Жапархан мен Қазыбек Оразбек жазған сце­нарий – нағыз шеберлік.

Қоғамның жанды тұсы – тұр­мыстық зорлық-зомбылық пен оның үнсіз куәгерлері тура­лы баяндады. Бұл ақиқатты тыл­сым әлемімен шебер сурет­тей алды. Соның нәтижесінде өз қолтаң­басы бар, шынайы қа­зақы, көр­ерменге ой салатын нағыз хоррор дүниеге келді. Жас режиссер жын­дар туралы туын­дысы ар­қылы отандық киноның Пан­дора жәшігін ашып жібер­етінін білген де жоқ шығар, сірә. Енді қазақ киносында бұл тақыр­ып пен тылсым тіршілік иелері орын алатыны анық», – деп сипаттай­ды Ғалия Бай­жанова.

Бізге не жетіспейді?

Кино­сыншы Ержан Жұма­бек хоррор жанрының кенжелеп тұруының негізгі себебін мек­теп­тің болмауымен байлан­ыс­тырады. 

«Қазақ киносының өткеніне көз жүгіртетін болсақ, хоррор жанры біздің киноиндустрияға кеш келді және күні бүгінге дей­ін кенжелеп дамып жатқан сала. Оның себебі – аталмыш жанр мектебінің қалыптаспауы. Бізде тарихи, биографиялық, балалар фильм­д­ері сияқты жанрларға қалам тербейтін сценаристер мен режиссерлер жетерлік. Ал хоррор бағытында түсірілген сан­аулы ғана фильмдер бар. Оның өзінде коммерциялық мақ­сатты көз­дейді, өйткені кино­ның басқа салаларына көр­сетілетін қолдау мұнда жоқ. Хор­рор фильмдерінің спе­циф­ика­сы, табиғаты, сценарий, ре­жис­сура тұрғысынан жасалу жолдары мүлдем бөлек. Бұл жанр­мен ұт­ым­ды жұмыс істей алатын ма­ман­дар да тапшы», – дейді киносыншы. 

Ержан Жұмабектің айтуын­ша, әйтсе де бұл жанрға сұраныс бар. «Оның бір дәлелі – «Дәстүр» фильмінің жақсы касса жинай алуы. «Дәстүрді» – хоррор жанры­ның жарқын бір үлгісі дей алмаймыз, сценарий, режиссура тұрғысынан әлсіз тұстары бар. Дейтұрғанмен, осы картинаның мысалында біз қазақ көрермені­нің экраннан өз бейнесін, өмір­лік оқиғасын, кейіпкерін көруге деген ынтасын байқай аламыз. Сондай-ақ голивудтық, шетел­дік, тіптен қырғызстандық хор­рор картиналар көрермен қызы­ғу­шылығына бөленіп, жақсы көр­сетілім жинап жатыр әрі әлеу­меттік желілерде де қызу тал­қыланады», – дейді кино­сыншы. 

Киносыншылар айтатын тағы бір қызықты пікір бар: елі­мізде бұл жанрдың ақсап тұруы­ның бір себебі – режиссерлердің хоррорды жанр ретінде місе тұтпауы. «Отандық кинематогра­фистер хоррорды – «жаттығу» жан­ры деп қабылдайды. Шын мәнінде, көрерменді қорқыту – күрделі іс, әсіресе, күнделікті жаңа­лықтар желісі адам шошы­тарлық оқиғаларға толы екенін ескерсек, қатып қалған көңілге үрей ұялату – өнердің шыңы деу­­ге болады», – деп жазады кино­шолушы Ғалия Байжанова. 

Соңғы уақытта хоррор жанр­ы­на режиссерлердің, әсіресе жас киногерлердің қызығушылығы артып келеді. Бұл жанрда немесе хоррор элементтері бар фильм­дер шығып жатыр.

Былтыр бірқатар ауқымды жобалар жарық көрді. Ақан Са­таев­тың өткен күндердің үрейлі әң­гімелерін еске салатын «Анель» фильмі, Әділхан Ер­жан­овтың «Кадет» философия­лық туындысы, Анвар Мәт­жан­овтың қазақтың бай ми­фо­ло­­гия­сы мен заманауи көрер­мен­нің талаптарын шебер үй­лес­­тірген «Жезтырнақ» фильмі көрермен назарына ұсынылды. 

Ержанның Жұмабектің пі­кір­інше, еліміздегі хоррордың болашағы әлі алда. «Әсіресе, қорқынышты қысқаметражды туындыларды жиі байқап жүр­міз. Дегенмен қазақ киносында бұл жанрдың орны ойсырап тұр. Әйтпесе, аталмыш жанрға сұр­ан­ып тұрған ұлттық мифтер, аңыз әңгімелер, наным-сенім­дер негізделген бай мұрағат бар», – дейді сыншы.

Айдана НҰРМҰХАН