Көпбалалы ана Ақбота Наурызбаева соңғы бір жылда декоративті-қолданбалы өнердің қызығына кіріп, жоқтан бар жасап, азын-аулық табыс тауып жүр. Қолөнершінің бұған қалай келгенін, айналысуына не түрткі болғанын білуге тырыстық.
Ақбота Наурызбаева – Ақмола облысы, Қорғалжын ауданының тұрғыны. Өзі жеті баланың анасы. Жетеуі де ұл. Ең үлкені – 27 жаста, кішкентайы – 4 жаста екен. «Екі үлкен ұлым үйленген, балалары да бар. Бес немеренің әжесімін. Енді алтыншысын күтіп отырмыз. Одан кейінгісі 18 жаста. Алла амандығын берсе, осы айдың соңында әскерге кетеді», – дейді көпбалалы ана.
Оның айтуынша, үйдегі барлық тірлікті, шаруаны балалар істейді екен.
– Құдайға шүкір, осы күнге дейін ешкімге алақан жайған емеспін. Тіпті, үкіметтің беріп отырған көмегін де сұраған жоқпын. Мәселен, үш бала мектепте оқиды. Қазір көпбалалы отбасына әлеуметтік көмек деп мектеп жабдықтарын, киім беріп жатады. Соның бірін алған емеспін. Былтыр бірінші рет бір балам бірінші сыныпқа барарда әкімшіліктен әкеп берген. Бірақ өзім сұраған емеспін. Біреуден бірдеңе сұрау, олардың артынан жүгіру бізге керек емес. Алла амандығын берсе, онсыз да күнімізді көреміз. Малымыз бар, бау-бақшамыз бар. Әйтеуір, өзіміздің күнкөрісімізге жетеді, – деді Ақбота Наурызбаева.
Көпбалалы ананың сөзінше, негізі өнерге отбасымен жақын екен. Бүгінде 25 жастағы екінші ұлы мектепте сурет-сызудан сабақ береді. Педколледжді суретші-дизайнер мамандығы бойынша бітірген. Оның үстіне, суретті жақсы салған екен. Осы «Қорғалжың» қорығындағы түрлі байқауларға қатысып, жүлделі орындар алған. «Үлкен ұл да өнерден кенде емес. Әкеміз де ағаштан әбдіре істейді. Соның сыртын қымбат барқыт матамен қаптап беремін. Ондайды көбіне ұзатуға, киіт салуға жасаймыз», – деді ол.
АҚБОТАНЫҢ ҚОЛӨНЕРГЕ КЕЛУІ
«Декоративті-қолданбалы өнермен айналысуым бекер емес» деген қолөнерші кішкентайынан ермексаздан түрлі нәрсені жасап ойнағанын есіне алды. Өсе келе сурет салып, бейнелеу өнеріне қызыққан екен. Мектептен кейін тігіншілікке қызығып, киім тіге бастаған. Тіпті, сіңлісіне мектеп кешіне киетін көйлегін тігіп берген. Бұл оның алғашқы тіккен киімі еді. Сөйтіп, той көйлегін тіге бастаған. Қазір қыздың жасауын жасап, көрпе тігу табыс көзіне айналған. Кейіпкеріміз бұл жолға кездейсоқ келмегенін айтып, ағынан жарылды.
– Коперативті техникумда оқып, есепші курсын бітіргенмін. Жұмысқа кіргенім сол еді, бірнеше айдан кейін декретке шығып кеттім. Ол кезде жұмысқа тұру қиын болатын. Артынан жұмыс істеуге стажым болмады. Содан шаш қиюды үйреніп, алғашында жақындарымның шашын қиып бастадым. Бір сөзбен айтқанда, дипломым жоқ, әуесқоймын. Сөйтіп, шаштараз болып 20 жылдай жұмыс істедім, – деді Ақбота Наурызбаева.
Айтуынша, оның шаштараздықтан кеткеніне үш жыл болған. Соңғы бір жылда декоративті-қолданбалы өнермен айналысып кеткен. Онда да ақша табу үшін емес. «Ең алдымен, бұл – менің қызығушылығым. Жалпы, осы іспен айналысқан өзіме ұнайды. Өз басым, біреуге сыйлық жасағанды, біреуді қуантқанды жақсы көремін. Сондықтан көбіне сыйлыққа тарту ретінде жасайтыным бар» деген қолөнерші ойына келген дүниені жасап бітірмегенше тыным таппай, түн батырып, таңды атырып жүргенін айтты.
– Шыны керек, өзіңе ұнаған іспен айналысу үшін уақыт табады екенсің. Кейде қызығына кіріп кетемін. Бұған күйеуімнің ешқандай қарсылығы жоқ. Керісінше, мені қолдап, әр жасаған дүниемді қарап, өз бағасын беріп отырады, – дейді көпбалалы ана.
Балмұздақтың таяқшалары, бос қораптар, бөтелкелер, бір реттік қасық пен шанышқылар, жеміс-жидектің таяқшалары секілді қолданыстан қалған заттардан айна, қылқалам салғыш, сандықшалар жасайды. Ескі, бұзылған сағаттарды жүргізіп, безендіріп қайта жасап қоятыны тағы бар.
Оның сөзінше, кейбірі тез жасалса, енді бірі бітпей қояды. «Жасап жатқаныңда сынып қалады, қайтадан бастайсың. Сөйтіп созып алатын да кездер болады. Бұл заттарды сатқан емеспін. Биыл наурызда өткен көрмеге жасаған дүниемді шығарғаным бар. Сонда 10 шақты айнаны 2 000-2 500 теңгеге сатқан едім. Былай сатамын деп ойлағаным жоқ. Мұның бәрі интернеттен көріп, жасағанымнан басталды ғой», – деді Ақбота Наурызбаева.
Соған қарамастан көпбалалы ана үмітін үзген емес. Себебі, осы жасына қарамастан ол Көкшетаудағы орман шаруашылығы, экология және туризмнің жоғары колледжінде оқып жатқанын жеткізді. Бұл – мақтанарлық іс. Өйткені адам өзін өзгертуден қорықпайды. Осындай ісімен елге үлгі болатын жанның бірі деуге болады.