Жыл басынан қаралы хабар жазудан қаламымыздың ұшы қайырыла жаздауда. Жуырда ғана Жайық өзенінің жұқалтаң бетін сырғанап өтеміз деген төрт жасөспірімнің бірін өр өзен тереңіне әкетіп, отбасын аңыратып кеткенін жаздық. Тірі қалған баланың бірінің «Мама, мен сені жақсы көремін» деген талықсып айтқан сөзі жұртқа сабақ болар деп ойлағанбыз...
Әдеттегідей ата-ананың жауапкершілігі ақсап тұрғанына тағы бір көз жеткіздік. Жасөспірімнің суға кеткен оқиғасына бір апта өтпей жатып, шанасымен ойнауға кеткен екі баланың денесі өзеннен шыққаны туралы хабар жетті.
Атырау қаласының іргесіндегі Құрсай ауылының екі отбасы мүшелері 2010 жылы туған балаларын 11 қаңтарда ойнауға кеткенінен үйге оралмағанын айтып, құзырлы органдарға хабар берген. Атырау облыстық полиция департаменті баспасөз қызметінің мәліметінше, 9 жастағы екі баланы іздеу жұмыстары суда да, жазық далада да жүргізілген. Полицияның жеке құрамы түгел жұмылдырылған іздеу кезінде өзен жағалауынан шана табылған. Осы жағдайдан соң Төтенше жағдайлар департаменті жеткіншектер өзенге барып ойнауы мүмкін деген нұсқаны қарастырып, сүңгуірлер де іздеу жұмыстарына қосылған. Әлеуметтік желі арқылы балалардың жоғалғаны туралы хабарлар лезде таралып, олардың амандығын көп болып тілегенімізбен екі баланың да мүрделерін құтқарушылар Перетаскадан тапты.
Бұған дейін жасөспірімдердің судағы арпалысын полицияның житоны жазған бейнекамера арқылы көрген жұртшылық, тоғыз жастағы екі баланың да жан дауысы шыққанын, бірақ бұл жолы ешкім де оларды құтқара алмағанына өкініш білдіріп, қайғыға ортақтас болды.
Сайып келгенде, отбасы тарапынан болып отырған немқұрайдылықты көріп отырып, «Жерде жатқан бала көп пе?» деген ескертуді ескере бермейтіндердің де дабылды ұмытып кететіні бар.
Балалардың қысқы мезгілде ойнайтын, демалатын арнайы алаңдарын ұйымдастырмағанын алға тартып, әкімдікті кінәлайтындар да бар. Бірақ бұл да тоғыз ай он күн көтерген баласын көзден таса етіп, көз жасын көл етіп отырған ата-анадан жауапкершілікті ысырып тастамайды. Осындайда өз балалары мен тұтас ауылдың баласына қуаныш сыйлап отырған кәсіпқой фотограф, Сағыз ауылының тұрғыны Жайлау Таластың ниетіне сүйсінбеске болмайды. Ол өз ауласына мұз айдынын жасап, өз ақшасына коньки алып, оны 200-300 теңгеден жалға беріп, бар баланы қуантып отыр. Осыны көріп неге үлгі алмасқа? Жоғалған баланың орнын қалай толтырамыз?
Атырау облысы