«Бұл симпозиумның мақсаты – өңірдегі суретшілердің біліктілігін арттырып, өзара тәжірибе алмасу. Сондай-ақ жастардың сурет өнеріне деген қызығушылығын арттыру. Маңғыстау шалғайда орналасқан, яғни Алматы, Астана сияқты мәдени ошақтардан алыста. Бізге мұнда шеберлік сағаттарын өткізіп тұру маңызды. Өйткені суретшілеріміздің дамуы үшін, республикалық және халықаралық деңгейлерге жету үшін мұндай іс-шаралар көп болуы керек, – дейді ұйымдастырушылардың бірі Ақтау қалалық суретшілер одағының мүшесі Тынышбек Балтабаев.
Симпозиумның бірінші күні студияда өтсе, екінші күні Бозжыра шатқалында жалғасты. Онда суретшілер табиғатқа шығып, этюд салудың тың тәсілдерін меңгерді. Өңірдегі жас суретшілер шетелдік шеберлердің туындысына таңдай қақты.
– Өзбекстаннан осы симпозиумға арнайы шақырылған қонақпын. Келгендегі мақсатымыз – неше жылдық жинаған тәжірибемізбен бөлісіп, керек жерінде өзімізге де қажетті дүниелерді алу. Маңғыстауға келіп, картиналармен танысқан уақытта суретшілерінің үлкен әлеуеті бар екенін көрдім. Олардың әртүрлі түсті араластырып, жаңа рең алуы өте керемет. Бұл жерде Маңғыстаудың табиғаты да ерекше рөл ойнайды. Себебі мұнда сарғыш, қоңыр түстің өзінінің сан алуан түрі бар, – дейді Өзбекстаннан келген қонақ Шавкат Маматкаримов.Қолдаудың бар-жоғы білінбейді Симпозиумға қатысқан жас суретшілердің бірі Ақерке Сұлтанғалиға өзбек суретшісінің Бозжырада жазған этюді ұнаған. Түстің қанықтығы, колорит пен контрасты берудің жаңа қырын үйренген. Іс-шараның бірінші күні талқылаған мәселе де Ақеркенің ойын дөп басқан. Оның айтуынша, бейнелеу өнері өкілдеріне Үкімет тарапынан қолдау жоқ. Мемлекет деңгейінде байқаулар ұйымдастырылмайды. Облыс пен республика деңгейіндегі жарыс жайында оқытушылардан естімесе, әлеуметтік желі мен мессенджер үнсіз. Сондықтан ол қылқалам шеберлерін бағалау мен қолдау көрсету жолға қойылғанын қалайды.
«Іс-шарада Өзбекстан және Қырғызстан суретшілерімен жеке танысып, бірге сурет салу мүмкіндігі берілді. Өзімізге жаңа әлем ашқандай әсер алдық. Шыны керек, мұндай шаралар бізде жиі бола бермейді. Өте қалған жағдайда әр жас суретші барынша қатысуға тырысады. Себебі өзімізді жан-жақты дамытып, ойымызды қағаз бетіне дәл жеткізу үшін де көп еңбек ету қажет. Негізі, өңірде осындай шараны жиі ұйымдастырып жүрген «Өнер» және «Марта-арт» студиясына алғысымыз шексіз. Жас суретші ретінде ұлттық өнерді дамытуға үлес қосу жағы ойландырады. Білуімше, қаламызда өтіп жатқан шараның дені мемлекет қолдауымен өтеді. Бірақ суретшілер өздері талпынып сұрастырмаса, Қазақстанда өнер саласына көп көңіл бөлініп жатқан жоқ. Осы салада жүргендіктен мына бір қызық жағдайды бастан кешіреміз. Мысалы, колледж ішінде не іс-шарада жүрсек бейнелеу өнері бар әрі дамып жатқандай көрінеді. Ал оқу орны қабырғасынан шыға берсек, оның бәрі жоқтай көрінеді», – дейді Маңғыстау өнер колледжі Кескіндеу бөлімінің 3-курс студенті Аружан Мұратқызы.
Иә, суденттерден саладағы проблеманы естігесін, ұйымдастырушыдан да сұрап көрдік. Оның үстіне, бірнеше жыл бұрын осы мәселені Суретшілер одағының төрағасы да көтерген-ді. Ал Тынышбек Балтабаев болса, өңірдегі жастарды қолдау үшін түрлі іс-шара өткізуге тырысады. Оның айтуынша, бастапқыда жеке қаржы шығарып, алыс-жақыннан суретшілерді тартып, шеберлік сағатын ұйымдастырған. Кейін қалалық басқарма көмектескесін, симпозиум өткізіп, еліміздің түкпір-түкпірінен қылқалам шеберлерін тартқан. Мұның сыры – жастар біте қайнассын дегеннен бөлек, өнердегі таныс-тамырды, алыс-берісті жою.
«Суретшілерге арналған байқау барынша азайып бара жатыр. Мәдениет басқармасы тарапынан «Күзгі вернисаж, Көктемгі вернисаж» өтуші еді, ол да қалды. Баяғыда өзіміз көп іс-шараға қатысатынбыз. Суретші үшін мұның маңызы зор. Талантты суретшілер көп, қолдау жоқ. Біріншіден, суретшілер үйі кеңес дәуірінде салынған. Сол күйі әлі тұр. Екіншіден, оларға тәлім беретін жоғары оқу орны жоқ. Республикалық байқау, фестиваль, конкурс жиі ұйымдастырылса, жас суретшілердің бойына қан жүгірер еді. Шеберлік сағаты да олардың екінші тынысын ашады. Материалды жағдайына келсек, холст, бояу бәрі қалтаға салмақ түсіреді. Одан бөлек, байқау өте қалса, таныс-тамырды қасына жинау көбейіп кетті. Содан өңірлердің көңілі қалған. Әркім өз шәкіртін, танысын шақырып, өткізе салады. Содан да болар өз басым кейінгі он жыл ішінде байқауға қатысуды қойдым», – дейді ол.
Айзат АЙДАРҚЫЗЫ