Кітапханашы мамандығы «қартайып» барады – Ғазиза Құдайберген
Кітапханашы мамандығы «қартайып» барады – Ғазиза Құдайберген
5,255
оқылды
Қазір кітапхана оқырманға кітап ұсынып, оны қайта қабылдап алатын орын емес. Заман талабына сай кітапхана қызметі де түрленіп келеді. Мемлекет басшысы да жолдауында дәстүрлі кітапхана қызметіне серпін беру керек екенін айтып жүр. Осыған орай бүгінгі кітапхананың тыныс-тіршілігі мен өзекті мәселелері жайлы Ұлттық академиялық кітапхананың басшысы Ғазиза Құдайбергенмен әңгімелестік. – Алматыда жүргенде оқырманды «Но­мофобия», «Логотерапия», «Шабыт», «Аты­рау-Алтай арасы», «Media сауаттылық» сияқ­ты жобалармен қуантып едіңіз. Ұлттық академиялық кітапханада осындай жобалар жалғасын таба ма? – Жоба – жаңа заман талабы. Тұрақты түрде жұмыс істеген жобалар нақты нәтиже көрсетеді. Сондықтан кітапханалық жоба­лармен жұмыс істеуді он жыл бұрын қолға алғанбыз. Бұл жақта да жалғасын тауып жа­тыр. Бірінші жобамыз «Ашық әдеби лек­ция» деп аталады. Пандемия кезінде кі­­тапхана қоғамдық оқу орындарына ай­нал­ды. Қазір бос уақытында мұнда сабақ оқу­ға келетін жастардың қарасы көп. Бұл – кітапханалар ашық аудиторияның міндетін атқарып жатыр деген сөз. Ашық әдеби лекцияға кез келген адам қатыса алады. Бұл – YouTube жоба. Студенттер бекітілген оқу бағдарламасымен оқиды ғой. Ал жобада тақырып еркін. Мысалы, бүгін «Франц Кафка оқырманға не айтқысы келді?» деген тақырыпта өтті. Бұл тек бір лекциямен тәмам болмайды. Жалғасы болады. Жылына 10-12 лекция жасасақ деген ой бар. Қазір лекция әдебиеттанушылар, осы салада оқып жатқан жастар арасында үлкен сұранысқа ие болып жатыр. «Ауруын жасырған өледі» дейді. Жасы­ратыны жоқ, қазір кітапханашы мамандар тапшы. Салада жастар аз. Кітапханашы мамандығы қартайып барады. Себебі жастар бұл салаға қызықпайды. Мұның бәрі әлеуметтік мәселеге келіп тіреледі. Өйткені кітапханашының қоғамда, билік алдында, отбасында да беделі жоқ. Әдебиеттің бірден-бір насихаттаушысы – кітапханашы, адам­ның жанына азық беретін – кітапхана. Көп жерде қалыптасқан стереотип бойынша біз айтылмай қаламыз. Айлығы аз, әлеу­меттік қолдау қарастырылмағаннан кейін маман­дыққа деген қызығушылық та төмендеп барады. Осыған орай жас кітапхана­шы­лардың 2 күндік іскерлік кездесуін өткіздік. Осы жобаны тұрақты түрде ұйымдастыруды ойлап отырмыз. Сосын көп жағдайда мектеп бітіруші түлектер мамандық таңдаудан қателік жі­береді. Себебі жастайынан әр бала бо­йын­дағы қабілетін дұрыс тани алмайды. Елімізде флористика, ауыр машина жасау, сән-дизайн, қонақжайлылық, туризм, тамақ жасау сияқты салаларда маман даярлайтын бірқатар колледж бар. Колледж бітіріп те мықты маман болып шығуға болады. Көп жастар жоғары оқу орнын тәмамдағаннан кейін өмірді неден бастайтынын білмей жатады. Сосын дипломды сандыққа салып қояды. Біз жастардың мамандық таңдауда қателеспеуі үшін «Мамандық таңдау» атты жобаны қолға алдық. Балаларды мықты мамандармен кездестіретін жобаны ақпан айында бастаймыз. Кітапхананың «Алқа» оқырмандар клу­бы бар. Апта сайын кітап оқып, талдайтын 150 азамат осы клубқа мүше. Өткен апта клубтың мүшелерімен кездестім. Клубтың бір ерекшелігі мұнда әже де, бала да, ер-азаматтар да бар. Кітап таңдауда ешқандай шектеу жоқ. Қазір отбасымен жиналғанда әншілердің өмірінен басқа айтатын әңгіме табылмайды. Кітап оқымаған адам тұшым­ды әңгіме айта алмайды. Сондықтан клуб­тағы үлкен қарияларымыздың кері байла­ныс жасап, пікірін айтып жатқанда мен шын қуандым. Сонымен қатар кітапханада балаларға да, орыстілді оқырмандарға да арналған клубтар бар. Ағылшын, жапон тіл курстары да жеке жоба ретінде тұрақты түрде өткізіліп келеді. Бұйырса, алдағы уа­қытта қазақ тілі курсын бастаймыз. Сондай-ақ «Тұмар» іскер әйелдер клубын ашпақ ойымыз бар. Ол жерде әр салада жетістікке жеткен азаматшалар бір-бірімен жақынырақ танысатын болады. Ең үлкен жобамыз – былтыр өткізген республикалық Kіtap time жобасы. Былтыр бір күнде бұл жоба Қазақ­стан бойынша 70 кітапхананың алаңында өтті. Бұл қоғамда үлкен резонанс тудырды. Кі­тап та сатылды, қолөнершілер де өз өнім­дерін таныстырды, суретшілер көрме жа­сады, баспалар да бір-бірімен танысты. Оқырмандар түрлі тақырыпта әртүрлі алаң­да пікір алмасты. Осы жобаны жыл сайын өткізуді үрдіске айналдырып, қаланың басқа алаңдарына да шығуды жоспарлап отырмыз.   Кітапхана халықтық институттың рөлін атқаруы керек – Сонда мұндай жобалардың мақсаты кітапхананың қоғамдағы функциясын арт­тыру ма? – Иә, кітапхана қазір бұрынғыдай кітап алып кетіп оқитын жер емес. Кітапхана ха­лықтық институттың рөлін атқаруы керек. Біз тұрақты, өміршең жобаларды дүниеге әкелгіміз келеді. Сосын эстетика залын жа­сақтауды да ойлап отырмыз. Кезіндегі сән­нен шығып қалған грампластинка, аудио кассеталарды да сол жерге орналас­тырамыз. Бізде дыбыс жазу залы бар. Оқырмандардың сол жерге келіп, қалаған кітабын, шығар­масын өз дауысымен оқуына мүмкіндік жасағымыз келеді. Қазір авторлық құқыққа байланысты аудиокітаптар жазу ісі тоқтап тұр. Себебі кітаптың аудио нұсқасын жазып жарияласақ, дүкендерде кітаптың саудасы жүрмей қалады. Сондықтан шығарманың насихатталуына автор бір шығармасын берсе. Біз сол шығарманың аудиосын сай­тымызға жүктесек. Оны актерлер ғана емес, кез келген адам келіп оқып берсе. Сонда жаңа заман авторларының бір шығармасын тыңдаған адам сол автордың кітабын ал­ғысы келеді. Маркетингтің осындай жолда­рын қаламгерлерге көрсеткіміз келеді. Кітапханалық подкастар да аз. Кафелерге барсаңыз, балаларға бөлек, ересектерге бөлек мәзір жиынтығын береді ғой. Біз де кітаптарды балаларға, жасөспірімдерге, барлық отбасына арналған деп жиынтыққа бөліп ұсынуды ойлап отырмыз. Себебі қазір кейбір ертегілер мен әңгімелерді психо­логиялық талдаған кезде бүлдіршіндердің жасына сай емес екенін аңғарып жүрміз.   Әдебиеттегі тұлғаларға атаулы зал беріп түгендей алмаймыз – Сіз келгелі Ұлттық академиялық кі­тапханада біраз өзгерістің болғаны есіктен кірген сәттен байқалады. Бұрын әр оқу ка­бинетіне қазақ әдебиетінің бір классигінің есімі берілетін еді. Жалпы, өзгерісті неден бастадыңыз? – Айтарлықтай үлкен өзгеріс жасаған жоқпыз. Ең бірінші, кітапхана – халықтық орын. Кез келген азаматтың Ұлттық акаде­миялық кітапханаға кіруге құқығы бар. Сондықтан ашықтық пен еркіндік қағи­дасын ұстанамыз. Кітапханаға тіркеуден өтпесе де, оң жақта орналасқан баспалардың жаңа кітаптарын алып оқи алады. Тіпті, азаматтардың кофе ішіп, бір-бірімен кез­десіп, іскерлік жүздесулер өткізуіне де мүм­кіндік жасадық. Сол үшін фойені ке­ңейттік. Ал атаулы залдар әлі тұр. Бірақ біз залдарды тақырыптық бағытта, мысалы ғылыми-техникалық, лингвистикалық, гуманитар­лық, медициналық деп қайта жасақтауды ойлап отырмыз. Дегенмен ашылған залдар әлі жабылған жоқ. Кітапхана дәстүрлі, классикалық үлгісін жоғалтпауы керек. Сондықтан залдардағы кітап қорларынан жеке топтама жасау ойымызда бар. Мысалы, Әбіш Кекілбаевтың қоры, Нұрғожа Ораз­дың қоры деп. Кейбір залдағы кітаптар әлі кітапхана қорына да енбеген. Кітапхананың ең бірінші фундаменті – қор. Алғашында электронды қызмет көрсететін кітапхана болып ашылғандықтан, қорға аса мән бе­рілмеген. Кейін қорды жинақтау, кітапты көбейту мақсатында атаулы залдар ашылған екен. Қазақ әдебиетінің бүкіл тұлғаларын атаулы зал беріп түгендей алмайсың ғой? Содан кейін: «Неге осы жазушыға зал бе­рілмеді?» деген сияқты әңгіме басталады. Сондықтан атаулы залдар қате түсінік пе деп ойлаймын. Кейін үлкен көрме залын ашып, жазушылардың жинақтарына бөлек орын беруіміз де мүмкін. Жазушы кітапт­рын кітапхана қорына енгізіп, қағазға тү­сіріп, жеке коллекцияларын жасап, сақтап қаламыз. Дегенмен бұл әлі шешімін таппай тұрған мәселе. Болашақта осындай атаулы залдар ашылмайды. кітапхана   Кітапханаға кітап оқу үшін жұмысқа тұрдым – Бір сұхбатыңызда «Кішкентай кезімде анамнан: «Кітапта басың қалсын» деген бата алғам» депсіз. Сонда кітапханашы болуды бала күніңізден армандадыңыз ба? – Жоқ, мен кітапханашыларды дайын­дайтын оқу орны бар екенін де білмегенмін. Менің алдымдағы әпкем 3-4 жасынан әріп таныпты. Ол кезде кітап аз. Әпкем қай жер­ден газет-журнал көре қалса соны оқып, үлкендерден сөз естиді екен. Мен әпкеме қызығып өстім. Қай кезде оқырман болып қалыптасқаным есімде жоқ. Бір кездері ес кіргенде физиканың ішіне көркем әдебиет салып оқып жүргенім есімде. Кітапқа деген қызығушылығым қатты болса да, кітапха­нашы боламын деп ойламаппын. Мұғалім болып, шәкірт тәрбиелесем деп армандай­тынмын. Алматыға келгеннен кейін мүлдем басқа, заң факультетінде оқыдым. Бірақ кітапханаға кітап оқу үшін жұмысқа тұрдым. Абай айтқандай, менің өмірге келгендегі мақсатым – кітапханашы болу болған шы­ғар. Кейін кітапханашы мамандығын оқып бітірдім. Осы салада тапжылмай жүргеніме 20 жыл болды. Басқа салаларды да көрдім. Бірақ мені кітап пен газет-журнал тартып тұрады. Біз жас кезімізде кітапты ашқарақ­тықпен оқитынбыз. Себебі ақпараттық дү­ниелер аз болды. Энциклопедия қолы­мызға тимейтін. Кітап дүкенінде кезекте тұрып: «Анау кітапты менің алдымдағы адам алып кетпесе екен» деп тілейтінбіз. Ол кезде шетелден кітап алдырып оқуға қолымыз жетпейтін. Ауылдың, мектептің кітапха­насын түгендеп болған соң Алматыда оқып жүрген аға-әпкелерімізден сұрататынбыз. Кітаптың орнын газет-журнал толтыратын. Жыл сайын 14 түрлі газет-журналға жазы­латынмын. Ол заманда басылымның қадірі болды ма, мектепте мен бір ғана газетке жазыла алатынмын. Жазылғым келеді, бірақ рұқсат жоқ. Мен тізімімді апарып ана­ма беремін. Анам өзі жазылып, қалған газеттерді үлкен ағаларыма бөліп беретін. Осылайша, анам «кітап оқы, адам боласың» деген жоқ. Бірақ үнсіз мүмкіндік жасады. Кітап сатып алуға, газет-журналға жазылуға мүмкіндік берді. Осы газеттің бәрін тігіп, жинайды екенмін. Сонда бейсаналы түрде кітапханашы болып бастаппын. Үйге келген адамдар мен жинаған газет-журналдарды сұрап оқитын. Мектепте әр сенбі баспасөзге шолу жасайтынмын. Тығылып жүріп, қа­шып жүріп түнде кітап оқитынмын. Жарық сөнгеннен кейін айдың жарығымен таңда да оқитынмын. Сонда анам: «Кітапта басың қалсын» деп ұрысатын. Мамамның батасы тікелей қабыл болды ма, қазір сол кітаптың ішінде отырмын.   Бізде кітапхана туралы заң жоқ – Кітапханашы мәртебесі жайлы жиі айтасыз. Биыл күнтізбедегі мерекелердің қатары кітапханашы күнімен толықты. Елі­мізде кітапханашы дайындауға қанша­лықты көңіл бөлінген? Мерейі үстем мамандықтың мәртебесі артты ма? – Үкіметтің қаулысымен 24 қазан еліміз бойынша кітапханашылар күні болып бекітілді. Кітапханашылардың өзі бірнеше категорияға бөлінеді. Бұл мереке жалпы кітапханашы атаулыға арналған. Кітап­ханашы мәртебесін көтеру туралы менен бұрын да талай айтылды. Ол кезде әлеуметтік желі болмағандықтан шығар, аса назарға іліге қойған жоқ. Сондықтан кітапхана­шы­ның мәртебесін мен ғана көтердім деу дұрыс емес. Аузыма микрофон тақалса болды, соң­ғы он жылда кітапхана мәселесін кез кел­ген жерде көтеріп, өз үлесімді қосып жүр­мін. Биылғы мереке алғаш рет тойланды. Астана қаласында Мәдениет министрлігінің қолдауымен облыстардан, аудандар мен ауылдардан біраз азаматты шақырып, ма­рапаттадық. Әрине, бұл мереке кітапхана­шының мәртебесін көтереді. Дегенмен бізде кітапхана туралы заң жоқ. Мәжілісте ал­дың­ғы құрамдағы депутат Жұлдыз Сүлей­ме­нова кітапхана туралы заң дайындап, тыңдауға енгізді. Бірақ 100 пайыз қолдау тапқан жоқ. Сондықтан кітапхана туралы заң қабылданса немесе Мәдениет туралы заңның ішіндегі кітапхана туралы бөлікке өзгерістер мен толықтырулар енгізілсе, кітапханашының мәртебесі көтерілер еді. Ұлттық академиялық кітапхананың атына мұндағы кітапханашылардың айлығы сай келмейді. Кітапханашының мәртебесі көтерілуі үшін ең бірінші жалақысы жоғары болуы керек. Мемлекет басшысы да өз сө­зін­де кітапхана, кітапханашы сөздерін жиі айтып жүр. Дәстүрлі кітапхана қызметін жоймау керек деді. Мүлдем көңіл бөлінбейді деп айта алмаймыз. Бірақ әлі де көңіл бөлуге тұрарлық бірден-бір сала. Кітапхана­шы­лардың негізгі құрамын Алматыдағы Қыз­дар педагогикалық университеті дайын­дайды. Бірақ Кітапхана факультеті мен Ақпараттық ресурстар факультетін қосты. Биыл кітапханашы мамандығына өте аз грант бөлінді. Қазір кітапханашыларды да­йындайтын маман жетпейді. Сосын кі­тапханашыларды заман талабына сай да­йындауымыз керек. Бүгінде әлеуметтік желі қарқынды дамып жатыр. Ол жақты игеру үшін кітапханашы өзі SMM маман, өзі мобилогроф, өзі фотограф болуы керек. Сырт­тан мұндай кадрларды тарту үшін бі­ріншіден жоғары айлық төлеу керек, екін­шіден сырттан келген SMM маман кітап­хананы сезінбейді. Сондықтан кітапхана­шыларды заман талабына сай қайта даяр­лауымыз керек. Сосын кітапханашыларды «Болашақ» бағдарламасымен шетелде тәжірибе алмасуына жағдай жасауымыз қажет. – «Кітапты өртегеннен де өтіп кеткен ауыр қылмыс бар. Ол – кітапты оқымау» дейді Иосиф Бродский. Қазір кітапты бас алмай оқитын бала бар ма? – Қазір керісінше кітап оқу сәнге айналып келеді. Біріншіден, біздің кезімізде кітап тапшы болса, қазір ондай тапшылық жоқ. Екіншіден, кітаптың аудио, элек­трон­ды нұсқасын да оқуға болады. Сол кезде дәл осындай жаңа заманның мүмкіндігі болса біз де солай жасар ма едік. Сондықтан оны интернетке жаппау керек. Біз сыныпта 25 бала оқысақ, 5-6 бала ғана кітаптың айна­ласында үйіріліп жүретін. Бәрі баяғы за­манмен салыстырады. Дей тұрғанмен, үмітсіз емеспіз. Оқырман бар. Олар көбейіп келеді.   Түркітілдес кітапханалар қорын құру қажет – Ұлттық академиялық кітапханада 380 мыңнан астам кітап қоры бар екенін білеміз. Солардың ішінде құнды қолжазбалар да бар. Олардың сақталуына, электронды нұсқаға көшірілуіне қаншалықты көңіл бөлесіздер? – Қазір кітапхана қоры 380 мыңнан көп. 1 миллион 400 мың қор бар. Оның 13 мыңы – сирек қор. Бұрын кітап мұражайы деп ашылған залда сирек қордың біразын көруге болады. Бірақ сирек қор олай сақталмайды. Былтыр бірнеше шетелде болдым, жылдың басында Анкараға бардым. Сирек қорды ешбір ел оқырманның көз алдына жылты­ратып бермейді екен. Мәскеудегі кітапха­на­ның өзінде бізге көрсететін сирек қолжаз­ба­ларды біз барғанша матамен бетін жауып қойыпты. Қолжазбаның дұрыс сақталуына, жарық түсуіне қатты көңіл бөлінеді. Сон­дықтан қазір төменгі қабаттан сирек қорды сақтауға арналған бөлім ашпақшымыз. Оған керек шамдар мен желдеткіштерді, рестав­рациялық құрылғыларды биыл қолға алып жатырмыз. 13 мың сирек қор әлі көбейеді. Республика бойынша қай жерде сирек қор бар болса, солар казнебке құйып жатыр. Қазір электронды порталдан 9 мың қолжаз­баның сканерленген нұсқасына қол жет­кізуге болады. Кітапханада сирек қор бол­ғаннан кейін ғылым жасалуы керек. Ол бө­лімде арнайы арабтанушылар, парсытану­шылар жұмыс істейді. Былтыр «Ана тілі» газетінде «Сирек кітаптар сөйлейді» деген айдар аштық. Қазір құнды қолжазбаларды реставрациядан өткізіп, библиографиялық көрсеткіштерін жасап жатырмыз. Латын тілінде шыққан газет-журналдар мен кітап­тардың библиографиялық каталогі баспаға дайын тұр. Сосын Хасан Оралтайдың ме­рейтойына орай, жазушының аудиоға түс­кен шығармалары кітап болып дайындалды. Бұл жұмыстың бәрін кітапхана қызметкер­лері істеп жатыр. Тұрсынбек Кәкішовтің атаулы залындағы қордың бәрі – қолжазба мен сирек кітап. – Қазіргі оқырманға қағаз кітап оқыған ыңғайлы ма? Әлде электронды кітап оқыған ыңғайлы ма? – Барлық оқырман үшін жауап бере алмаймын. Сосын салыстырудың қажеті жоқ. Себебі талғамға талас жоқ. Оқырман деген тек кітапханаға келетін адам емес. Кітапханаға келетін азаматтар кітапхананың қызметін пайдаланушы. Ал кітапханаға тіркелмесе де, үйінде кітап оқитын адамның бәрі оқырман. Сондықтан кітаптың элек­тронды нұсқасы қолжетімділіктің бір түрі. Қазір қазақстандық электронды портал жұ­мыс істеп тұр. Бұл Мәдениет және спорт министрлігінің жобасы, үйлестірушісі – ұлттық кітапхана. Ол жерде 68 мыңға жуық құжаттың электронды нұсқасы жүктелген. Оның ішінде 40 мыңға жуық электронды кітап бар. Биыл электронды порталдың ұялы телефонға арналған қосымшасын іске қостық. Android-та бұл қосымшаны жүктеп алуға болады. Ал Apple-дан жауап күтіп отырмыз. Электронды порталда виртуалды пайдаланушылардың саны артты. Сосын кітапхана басқа қаладағы оқырмандарға қажетті құжаттарын электронды пошта арқылы жеткізіп береді. Виртуалды пай­да­ланушылардың саны биыл 800 мыңға жуық­тады. Сосын ұлттық кітапхананың қыз­мет­керлері Оксфорттың, Ресейдің мемлекеттік кітапханасының базасы сияқты бес түрлі қорға тегін қол жеткізе алады. Ғылым және жо­ғары білім министрлігімен келісіп авто­рефераттар, докторлық диссертация­лар­ды да электронды порталға орналастыруға тырысып жатырмыз. Мысалы, Ресейдің дипломдық жұмыстарының базасы өте мықты. Олар одан монетизация жасап отыр. Сондықтан ұстаздардың әдістемелік жұ­мыстарын, студенттердің дипломдық жұ­мыс­тарын неге мемлекеттік порталға жүк­теп, баршаға қолжетімді қылмасқа? Сосын Ресейде оқыған қазақ зиялыларының док­торлық диссертациялары мен дипломдық жұмыстарын алуды да жоспарлап отырмыз. Былтыр жылдың соңында Санкт-Петер­бордағы президент кітапханасымен мемо­рандум жасадық. Ол жақтан біздің елге қа­тысты 76 құжаттың электронды нұсқа­сына тегін қол жеткіздік. Қазір ол құжаттар kazneb.kz порталына жүктелді. Сол сияқты қазақ елінің тарихына қатысты деректер мен құжаттар әр жерде бар. Сол үшін Түр­кітілдес кітапханалар қорын құрып, ортақ құжаттарға қол жеткізуді ойлап отырмыз. Себебі өткенсіз бүгін жоқ. Бүкіл қазақтың тарихына қатысты құжаттардың электронды нұсқасын бір жерге жинауды жоспарлап отырмыз. Ахмет Байтұрсынұлы: «Ел бүгін­шіл, менікі ертең үшін» дейді. Кітапхананың жұмысы да ертең үшін. Қазір Александрия кiтапханасы неге сұранысқа ие? Неге туристерді тартады? Біздің кітапханаға да сондай қор жиналса, жүз жылдан кейін туристерді тартатын орынға айналады. Сондықтан бүгіннен бастап тарихқа жұмыс істесек деп ойлаймыз. Әрине, мүмкіндік пен уақыт берсе. Қазірдің өзінде kazneb.kz пор­талының шетелдерде тұрақты қолдану­шы­лары бар. Кітапхананың негізгі екі тірегі – оқырман мен қор. Сондықтан қорды реттеп қалпына келтірсек, оқырмандар да көбейеді. Қазір күніне 30-40 оқырман тіркеледі. Сенбі және жексенбі күндері де жұмыс істейміз. – Әлеуметтік желіде шетелдегі ерекше кітапханалардың суреттерін жиі бөлісесіз. Бұл Қазақстанда заманауи жабдықталған, кітап қоры мол, әлемдік деңгейдегі кітапхана ашылса деген арманыңыздан ба? – Дұрыс байқадыңыз. Бұл мессендж қоғамға, Үкіметке арналған. Сондай кітап­ханалар біздің елімізде неге жоқ? Мысалы, көрші Ресейдің кітапханашыларының күші мықты. Олар «культура» деген жоба жасап тастаған. Жыл сайын миллиардтаған қар­жы, грант бөлінеді. Жылына 100-ге жуық кітап­хана модернизациядан өтеді. Ал Қытай кітапхана салудан алда. Соңғы рет желіге Жапониядағы судың үстіне салынған кітап­хананы жүктедім. Франция, Милан, Жапо­ния, Мельбурндағы ерекше кітапханаларды да бөлісіп жүрмін. Алматы мен Астанадан неге турист тартатын осындай ерекше кі­тапхана салмасқа? Өткенде Анкарадағы кі­тапханада болдым. Ол жерге келетін ха­лық­тың қарасы қалың. Күніне оқырман­дарға тегін бір уақыт ыстық тамақ, су береді. Төмен қарай кітап сақтайтын жеті қабаты бар. Таш­кенттің ұлттық кітапханасына 14 мил­лиард сом инвесторлар тартыпты. Кітап­ханаға тікелей Президент әкімшілігі қарай­ды екен. Біз 3 сканерге қуанып отырсақ, оларда 38 сканер бар. 24 сағат кітапхананың элек­тронды залы жұмыс істейді екен. Ол жерге 100-ге жуық ком­пьютер қойылыпты. Бізде кітап­ханаға көңіл бөлінбей жатыр деп айта алмаймын. Бірақ модернизациядан өткен, жаңа талапқа сай, кітапхана ісі автоматтан­дырылған жер жоқ. Кітапханаға бару пай­далы деп айтып отыратын мораль жастарға өтпейді. Кітап­хананы қазіргі заман тала­бына сай сәулетті етіп салсақ, адамдар өз­дері-ақ келер еді. – Әңгімеңізге рақмет!