Әлемнің өзге елдерінде тұратын қазақтар халқымыздың ұлттық тағамдарын қалай дайындайтынын, қандай азық-түлікті пайдаланатынын, ұқсастығы мен айырмашылығын айтып берді.
Корейлік азаматқа тұрмысқа шыққан Диананың Оңтүстік Кореяда тұрып жатқанына жеті жылдың жүзі болыпты. Қазір ол үш қыз өсіріп отыр. Өзі сату бойынша кеңесші болып жұмыс істейді. Сонымен қатар Instagram, Facebook парақшаларында блог жүргізеді.[caption id="attachment_162554" align="alignnone" > ©massaget[/caption] Оған қоса, Оңтүстік Кореяда сүт өнімдері көп кездеспейді. Әсіресе, ірімшік. Сондықтан Диана ірімшікті өзі дайындайтын болған.Диананың сөзінше, ол жұма сайын әрі Құрбан айт кезінде жеті шелпек пісіріп, иіс шығарып тұратыны бар. Үй іші түгел шелпекті де, бауырсақты да жақсы көреді. Айтуынша, оларды палаумен таңғалдыра алмаймыз. Корей елінде соған келетін «поккым пап» дейтін тағамы бар. Яғни, қуырылған күріш ащы кимчимен (орамжапырақ) беріледі. Тек етсіз. Ал оларда манты негізгі тағам ретінде емес, тіскебасарға қойылады.
[caption id="attachment_162555" align="alignnone" > ©facebook.com[/caption] Оның айтуынша, Кореяда азық-түлік сатып алып, үйде тамақ жасау – қымбат дүние. Одан гөрі, бүкіл отбасы мейрамханадан тамақтанса немесе тапсырыс бере салғаны тиімді. «Отбасымен бір тамақтануымыз орташа есеппен 12 555 теңгеге шығады. Бұл біз үшін қатты қымбат емес» дейді ол. Жерлесіміз Жанар қазір Францияның Сент-Этьен қаласында тұрады. Стипендиялық бағдарламамен оқып жатқанына жарты жыл болған.– Мұндағы жұртшылық негізінен шошқа етін, тауық, балық және теңіз өнімдерін жейді. Ал жергілікті сиыр етінде қаны көп болады. Біздегідей дегдітіп, жаймайды. Оның үстіне, сиыр мен жылқы еті қымбат тұрады. Одан гөрі мұздатылған америкалық сиыр етін тапсырыспен алған дұрыс. Бешбармақ, лағман, самсаны сағынғанда орыс мейрамханасына барамыз. Жалпы, күйеуім бешбармақты қазымен жегенді ұнатады. Бірақ бұл жақта қазы сатылмайды. Оны тек Моңғолиядан келген иммигранттар тапсырыспен дайындап береді. Алайда дәмі біздің қазыдай емес. Чеджу аралында ғана жылқы ұстайды. Міне, сонда жылқының етін тарту ететін кафе бар. Онда біздегідей пісірмейді, тілімдеп кесілген жылқы етін шикі күйде береді. Корейліктер аузының суы құрып жейді. Олардың бұл әрекетін алғаш көргенде жабайылық деп ойладым, – дейді ол.
[caption id="attachment_162556" align="alignnone" > ©cosmo.kz[/caption] Жанардың сөзінше, француздар жеңіл-желпі тамақтанады. Тіпті, оларда қонақ күтудің өз дәстүрі бар. Алдымен келген қонақтарға чипсы, кириешки, жаңғақтар қойылады. Біраз уақыт өтіп, танысып-біліскен соң дастарқан басына отырады. Ол жерде біріншіге салат, екіншіге ыстық тамақ беріледі. Одан кейін десерт ретінде сырдың түр-түрі багетпен ұсынылады. Осыдан кейін ғана дастарқанға тәтті тоқаштар мен торт қойылады. Ал шайдың орнына олар кофе ішеді. Сөйтіп қонақтар 3-4 сағат асықпай отырады. Ал Жапонияда тұратын Қазбек болса, бастапқыда етсіз тамаққа үйрене алмағанын айтады. «Мұндағы тағам күріш пен теңіз өнімдері ғой. Құдайдың құтты күні күріш жейсің. Бәрінен бұрын соған үйренуім қиын болды. Қазір үйдегілер үш айда бір қолдан жайылған қамыр мен тұздалған ет жіберіп отырады» – дейді ол.– Шынын айтсам, Францияда ет өте қымбат және біздегідей құнарлы әрі дәмді емес. Сондықтан ет көп аспаймын. Арасында кеспе көже, жент, бауырсақ, шелпек пісіріп тұрамын. Мантоварка болмаған соң, мантыны тапаға пісіремін. Дәмді шығады. Ірімшік таба алмаған соң үйде жасаймын. Біраз уақыт айран да таппадым. Жергілікті айранның дәмі біздікіне мүлдем келмейді. Ақыры түрік дүкенінен бір айран алдым. Дәмі дәл біздегідей болмаса да ішуге келеді, – дейді Жанар.
Саяхаттауды ұнататын жігіт әлемнің 31 елінде болған. Жапонияда жүргенде пандемия басталып, сол жақта қалып қойған екен. АҚШ-тың Гейнсвилл қаласында тұратын Малика Оралдың тұрғыны. Оның айтуынша, АҚШ-та біздің тағамдарды табуға болады. «Бірақ бәрібір де дәмі біздікіне келмейді» дейді. [caption id="attachment_162557" align="alignnone" > ©sn.kz[/caption]– Бүкіл азық-түлік елден келеді. Өйткені аралда қара бұрыш пен пияздан басқа ештеңе жоқ. Үйден тамақ келгенде ет асып, жапондық достарымды қонаққа шақырамын. Бастапқыда жылқы еті мен қазыны жегенімізді көріп, қатты таңданған. Қазір үйренді, – дейді Жапонияның Хоккайдо аралында тұратын Қазбек.
Әсел қазір Үндістанның Сингапур қаласында тұрады. Сол жақтағы оқуға түскен қыз, тұрмысқа шығып, қалып қойған.– Мұнда жылқы етін сатуға тыйым салынған, сол үшін сатылмайды. Қолдың майы, ірімшік, айран деген тағы жоқ. Осыны дайындау үшін арнайы курс өттім. Шелпекті жеген жолдастарым үндінің шелпегіне ұқсатты. Ал бауырсағымызды пончикке келетінін айтты. Жалпы, АҚШ-тың ірі қалаларында қазақтың ұлттық мейрамханасын табуға болады, – деді ол.
– Үйде анам органикалық сүттен айран ұйытып, құрт жасайды. Балаларым тіскебасар ретінде құртты сабаққа барарда салып алады. Әрине, күйеуім біздің тағамдарды асқазанға ауыр деп есептейді. Сондықтан аптасына бір рет қана дайындаймын. Бірақ ол бешбармақты қамырсыз, еттің өзін асып жегенді ұнатады. «Ең пайдалы тағамның бірі – ет» дейді ол. Ал үйге келген қонақтарға әрқашан палау, манты пісіріп беремін, – деді Әсел Village-ге берген сұхбатында.