Вьетнам майданында қазақ жауынгері зымыран полкінің құрамында қызмет атқарады. Полк жауынгерлеріне әуеден шабуылдайтын америкалық ұшақтарды зымыранмен атып түсіру міндеті жүктелген.
«Әуеден шабуылдаған ұшақтар төбеңнен төніп келгенде дүниені жайпап өтердей болады. Бастапқыда ұшақтар қатарласа тізбектеліп шабуылдайтын еді. Зымыранмен оларға қарсы жойқын шабуыл көрсеттік. Ұшақтар қаз-қатар ұшқандықтан, бір зымыранмен жайратып салу қиындық туғызбайтын. Уақыт өте келе олар да соғысу тәсілін меңгере бастады. Бұрынғыдай қатар ұшпай, тұтқиылдан бір-бірлеп шабуылдауға көшті. Сонда да біздің атқыштар полкі жау ұшағына жойқын соққы жасай білді. Біз бір ракетамен жалғыз ұшақты атып түсіру әдісіне көштік. Америкалық ұшақтардың сұрқия әдісіне қарай кейіннен бір ұшаққа екі ракетаны шығындайтын болдық. Соның арқасында бір зымыраннан айласын асырған жау ұшағы екінші зеңбірекке төтеп бере алмай, көктен жерге қарай құлдилап, құлап жататын» деп еске алады сол бір сұрапыл сәтті Иса ақсақал.Майдангер ақсақал өзі көрген Вьетнам халқының еңбексүйгіштігі көпке үлгі боларлық екенін алға тартады. Жергілікті халық кескілескен шайқас жүріп жатса да, жер жыртып, егін егіп, күріш алқаптарында тынымсыз тер төгіп, еңбектен қол үзбепті. Ал түн мезгілінде жауынгерлер тұрғылықты халықпен бас қосып, ән кешін өткізіп тұрған. Сондай кездерде өзі «Бәрінен де сен сұлу» әнін жиі орындайтынын тебірене еске алады.
«Майдан даласында он бес айдан астам уақыт бойы соғыстық. Сондай күндердің бірінде жаудың жойқын әуе соққысына тап болдық. Күтпеген жерден жаудың снаряды тура жаныма түсіп, содан жарақат алдым. Одан кейін соғысқа жарамай, ІІ топтағы мүгедектік берілді. Ең бастысы, осы соғыстан зымыранды орналастыру, оны ату секілді түрлі тәсілмен машықтандым. Қорқынышты түстей болған сол бір сұрапыл күндер әлі күнге жадымнан өшер емес. Ондай дүрбелеңді бүгінгі ұрпағымыздың басына бермесін», – дейді қарт жауынгер.Вьетнам соғысынан жараланған сарбазды бірден елге қайтармай, Ленинградта тағы 3 айдай әскери борышын өтеуге алып қалыпты. Бір қызығы, азаматтық борышын адал орындап, елге аман-есен оралған оның әскери билетінде Вьетнам соғысына қатысқаны жайында дерек жоқ. Себебі сол кездегі саясаттың талабына сәйкес, бұл ақпаратты құпия ұстауға міндеттелген. Содан кейін ұзақ жыл бойына бастан өткерген сұрапыл кезеңді жария етпеуге мәжбүр болыпты.
Жас жауынгер әскерден оралғаннан кейін 40 жылдай Қуаңдария ауылының медицина саласында қызмет атқарады. Алдымен фельдшер болып, кейіннен зейнетке шыққанша ауылдық аурухананы басқарып, еліне абыройлы қызмет ете білді. Зейнетке шыққан соң да қарап қалмай, Қармақшы аудандық медицина ардагерлері ұйымына жетекшілік еткен.
Уақыт өте келе қазақ жауынгерінің ақиқаты жұртқа мәлім бола бастады. 2014 жылы Сыр еліне келген Вьетнамның Қазақстандағы Төтенше және өкілетті елшісімен кездесу болып, Вьетнам мемлекетіне арнайы шақырту алады. Соның негізінде зайыбымен бірге Вьетнам Республикасы президентінің қабылдауында болған. Одан өзге Вьетнам премьер-министрінің «Құрмет грамотасы» мен «Достық» медалін иеленіп, «Вьетнамның құрметті азаматы» атағын алған. Сондай-ақ сол елдің «Кұрмет кітабына» есімі жазылыпты.
Туған жерінде де оның ерлігі елеусіз қалмады. Бүгінде елге сіңірген еңбегі ескеріліп, «Қармақшы ауданының құрметті азаматы» атағы берілсе, бірқатар қоғамдық бірлестіктің алғысхатын алып, төсбелгілерін кеудесіне таққан.
Биыл 81 жасқа толатын қарт жауынгер зайыбымен 7 бала, 22 немере сүйіп, шөберелерінің ортасында мамыражай тұрмыс кешіп жатыр.
Қызылорда облысы